مرتلغتنامه دهخدامرت . [م َ ] (ص ) زنده . مقابل مرده . (برهان قاطع) (انجمن آرا). || آشفته . پریشان . پراکنده . (ناظم الاطباء). مرادف ترت است و ترت و مرت یعنی پرت و پلا. پریشان و
مرتلغتنامه دهخدامرت . [ م َ ] (ع ص ، اِ) دشت بی علف و بی گیاه . (از منتهی الارب ). زمین هموار که در او هیچ نبات نبود. (فرهنگ خطی ). زمین قفر بدون گیاه . مَروت . (از متن اللغة).
مرطلغتنامه دهخدامرط. [ م َ ] (ع مص ) ریخ زدن . (از منتهی الارب ).سلح و غائط را افکندن . (از اقرب الموارد). || موی برکندن . (از منتهی الارب ). کندن و جدا کردن موی یا پر یا پشم ا
مرطلغتنامه دهخدامرط. [ م َ رَ ] (ع مص ) سبک اندام گردیدن و سبک ابرو و سبک ریش و سبک چشم گردیدن . (از منتهی الارب ). «امرط» بودن .(از اقرب الموارد). رجوع به امرط در ردیف خود شود
مرطلغتنامه دهخدامرط. [ م ِ ] (ع اِ) گلیم از پشم یا از ابریشم . (منتهی الارب ). ج ، مروط. (منتهی الارب ). || ازار از خز. گلیم از صوف . (غیاث ). کساء وعبا از پشم یا خز یا کتان که
مرطلغتنامه دهخدامرط. [ م ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اَمْرَط. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به امرطشود. || ج ِ مَرطاء. رجوع به مرطاء شود.
مرطلغتنامه دهخدامرط. [ م ُ رُ ] (ع ص ، اِ) تیر پربیفتاده . ج ، مراط. (مهذب الاسماء). تیر بی پر. ج ، اَمراط و مِراط. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و برخی مُرط را جمع مِراط د
مُرْتَفَقاًفرهنگ واژگان قرآنجایگاه - تکیه گاه (و در معناي کلمه مرتفق گفته است ، به معناي متکا است که از ماده مرفق گرفته شده و در اصل معناي ارتفق اين بوده که فلاني به مرفق (آرنج)خود تکيه زد
مُرْتَفَقاًفرهنگ واژگان قرآنجایگاه - تکیه گاه (و در معناي کلمه مرتفق گفته است ، به معناي متکا است که از ماده مرفق گرفته شده و در اصل معناي ارتفق اين بوده که فلاني به مرفق (آرنج)خود تکيه زد