مرءلغتنامه دهخدامرء. [ م َ رَءْ ] (ع مص ) با زن مانستن در هیأت یا کلام . (منتهی الارب ). به زنان شبیه گشتن در شکل و هیأت یا طرز سخن گفتن و کلام . (از اقرب الموارد). || خوشگوا
مرءلغتنامه دهخدامرء. [ م َرء ] (ع اِ) مرد. (ترجمان علامه جرجانی ) (منتهی الارب ). مرد. مقابل زن . || انسان . (اقرب الموارد). نوع انسانی . (ناظم الاطباء). بر انسان اعم از مرد یا
مرعلغتنامه دهخدامرع . [ م َ ] (ع مص ) روغن بسیار بر سر مالیدن . (منتهی الارب ). مالیدن سر را بوسیله ٔ روغن . (از اقرب الموارد). || شانه کردن موی . (از منتهی الارب ) (از اقرب ال
مرعلغتنامه دهخدامرع . [ م َ ](ع اِ) زمین گیاه ناک و فراخ علف . (آنندراج ). || کلأ. ج ، اَمرُع ، اَمراع . (از اقرب الموارد). || فراوانی علف و چراگاه . (از منتهی الارب ).
مرعلغتنامه دهخدامرع . [ م َ رِ ] (ع ص ) مرد چراگاه جوی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || خصب . (از اقرب الموارد).
المرء یعجز لاالمحالةلغتنامه دهخداالمرء یعجز لاالمحالة. [ اَ م َ ءُ ی َ ج ِ زُ لَل ْ م َ ل َ ] (ع جمله ٔ اسمیه ) مرد درماند نه چاره . رجوع به مرء شود.
المرء یعجز لاالمحالةلغتنامه دهخداالمرء یعجز لاالمحالة. [ اَ م َ ءُ ی َ ج ِ زُ لَل ْ م َ ل َ ] (ع جمله ٔ اسمیه ) مرد درماند نه چاره . رجوع به مرء شود.
مرئیةلغتنامه دهخدامرئیة. [ م َ ی َ ] (ع ص ) مُرء. ماده شتر که اثر باران بر پستانش دیده شود. (منتهی الارب ).
مخبولغتنامه دهخدامخبو. [ م َ ب ُ و و ] (ع ص ) مخبوء: المرء مخبو فی طی لسانه کما فی طیلسانه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.
تواقلغتنامه دهخداتواق . [ ت َوْ وا ] (ع ص ) نعت است از توق بمعنی آرزومند کسی شدن ، شدد للمبالغة، قال (ع ): المرء تواق الی ما لم ینل . (منتهی الارب ). سخت آرزومند. (یادداشت بخط م
