مدیحلغتنامه دهخدامدیح . [ م َ ] (ع اِمص ، اِ) آنچه بدان کسی را بستایند و مدح گویند از شعر و جز آن . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). مدح . مدحت . ستایش . آفرین . مدیحه . سخنی -
مديحدیکشنری عربی به فارسیستايش , نيايش , تحسين , پرستش , تمجيد وستايش کردن , نيايش کردن , تعريف کردن , ستودن
مدیح خوانیلغتنامه دهخدامدیح خوانی . [ م َ خوا / خا] (حامص مرکب ) مداحی . مدیح خواندن . عمل مدیح خوان .
مدیح سنجلغتنامه دهخدامدیح سنج . [ م َ س َ ] (نف مرکب ) مدیحه سرا. ثناخوان . مداح : سخن پناها هستم ز فیض استعدادمدیح سنج و ثناخوان ولی نه هرجائی .منیر (آنندراج ).
مدیح خوانیلغتنامه دهخدامدیح خوانی . [ م َ خوا / خا] (حامص مرکب ) مداحی . مدیح خواندن . عمل مدیح خوان .
مدیح سنجلغتنامه دهخدامدیح سنج . [ م َ س َ ] (نف مرکب ) مدیحه سرا. ثناخوان . مداح : سخن پناها هستم ز فیض استعدادمدیح سنج و ثناخوان ولی نه هرجائی .منیر (آنندراج ).