مخصللغتنامه دهخدامخصل . [ م ِ ص َ ] (ع ص ) شمشیر بران . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
مخسللغتنامه دهخدامخسل .[ م ُ خ َس ْ س َ ] (ع ص ) ناکس . (مهذب الاسماء). فرومایه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). مرد فرومایه و رذل . (ناظم الاطباء). و رجوع به مخسو
متصلگویش اصفهانی تکیه ای: behamčasbuwa طاری: motasel طامه ای: bohomčasbâyi طرقی: etesâl /behamčasbâyi کشه ای: be yâ vaslan نطنزی: vasl
شمشیرلغتنامه دهخداشمشیر. [ ش ِ / ش َ ] (اِ) سیف . سلاحی آهنین و برنده که تیغه ٔ آن دراز و منحنی و داری یک دمه است . تیغ. (ناظم الاطباء). وجه تسمیه ٔ آن شم شیر است که دم شیر و ناخ
