محکمه

mahkame

معنی

جای دادرسی؛ دادگاه.
⟨ محکمهٴ استیناف: (حقوق) [قدیمی] دادگاه استان.
⟨ محکمهٴ بدایت: (حقوق) [قدیمی] دادگاه شهرستان.
⟨ محکمهٴ صلح: (حقوق) [قدیمی] دادگاه بخش.

مترادف

۱. دادسرا، دادگاه، دادگستری، دیوان، عدالتخانه، عدلیه
۲. مطب

جست‌وجوی دقیق

محکمه

لغت‌نامه دهخدا

محکمه . [ م َ ک َ م َ ] (ع اِ) محکمة. جای حکم کردن قاضی . (غیاث ) (آنندراج ). دیوان خانه . محل قضاوت . سرای قاضی . عدالتخانه . داوری خانه . جای حکم کردن و قضاوت نمودن . (ناظم الاطباء). دادگاه . داورگاه . داورگه . دیوان . محل داوری . دارالقضاء.جای قاضی . ج ، محاکم . (یادداشت م

محکمه

فرهنگ فارسی عمید

جای دادرسی؛ دادگاه.&lang; محکمهٴ استیناف: (حقوق) [قدیمی] دادگاه استان.&lang; محکمهٴ بدایت: (حقوق) [قدیمی] دادگاه شهرستان.&lang; محکمهٴ صلح: (حقوق) [قدیمی] دادگاه بخش.

محکمه

فرهنگ فارسی عمید

= محکم

محکمه

دیکشنری فارسی به عربی

منتدي

محکمه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bar, tribunal

جست‌وجوی هم‌آوا

محکمة

لغت‌نامه دهخدا

محکمة. [ م َ ک َ م َ ](ع اِ) داوری خانه . (منتهی الارب ). رجوع به محکمه شود. || جای فرمان . (یادداشت مرحوم دهخدا).

محکمة

لغت‌نامه دهخدا

محکمة. [ م ُ ح َک ْ ک ِ م َ ] (اِخ ) خوارج . آنان را از آنروی محکمه خوانند که انکار امر حکمین کردند بگفتارشان لاحکم الاﷲ. قائلین به «لاحکم ..» و آنان حروریه باشند که بر امیرالمؤمنین علی علیه السلام خروج کردند آنگاه که اراده ٔ تحکیم فرمود میان خود و معاویه و گفتند لاحکم الاﷲ

محکمة

لغت‌نامه دهخدا

محکمة. [ م ُ ح َک ْ ک ِ م َ ] (ع ص ) مونث مُحَکِّم . رجوع به محکم شود.

محکمة

لغت‌نامه دهخدا

محکمة. [ م ُ ک َ م َ ] (ع ص ) تأنیث محکم . (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به محکم شود.- آیات محکمه ؛ آیات محکمات . آیاتی که یک معنی را محتمل بود و بس . رجوع به محکم شود.- سوره ٔ محکمه ؛ سوره ٔ مبین و غیرمتشابه که در آن ج

محکمیة

لغت‌نامه دهخدا

محکمیة. [ م ُ ح َک ْ ک ِ می ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از خوارجند و خوارج کسانی بودند که بر امیرمؤمنان حضرت علی بن ابیطالب علیه الصلاة والسلام خروج کردند در موقع تحکیم و آنچه در آن هنگام بوقوع پیوست و آن حضرت را تکفیر کردند. و آنها دوازده هزار نفر مرد بودند که همگی اهل نماز و روزه

جست‌وجوی مشابه

محکمهپسند

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. مستدل، منطقی ۲. دادگاهپسند

شاگرد محکمه

لغت‌نامه دهخدا

شاگرد محکمه . [ گ ِ دِ م َ ک َ م َ / م ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پادو محکمه . || سخت مکار و محتال . (یادداشت مؤلف ).

محکمه پسند

لغت‌نامه دهخدا

محکمه پسند. [ م َ ک َ م َ / م ِ پ َ س َ ] (ن مف مرکب ) آنچه قابل قبول و پذیرش در محکمه باشد. نوشته و گفته ای که متکی بر موازین قانونی باشد و محکمه آن را منطبق بر اصول بیابد و بپذیرد.- اسناد یا ادله یا دلائل یا مدارک محکمه