لغتنامه دهخدا
شذرمذر. [ ش َ ذَ رَ م َ ذَ رَ ] (ع اِ مرکب ، از اتباع ) دو اسمند که یک اسم به شمار آیند و چون خمسة عشر و مبنی بر فتحند محلاً منصوب بنابر حالیت و مذر از اتباع است و گفته اند که میم آن بدل از باء باشد و آن از بذر مشتق است و در مثل به باء آمده است . (از اقرب الموارد): تفرقوا شذر