مجد

majd

معنی

بزرگی؛ بزرگواری؛ جوانمردی.

مترادف

احتشام، بزرگی، جاه، جلال، حشمت، عزت، عظمت، شرف، برتری

جست‌وجوی دقیق

مجد

لغت‌نامه دهخدا

مجد. [ م َ ] (ع اِمص ) بزرگی و بزرگواری و جوانمردی و ابن السکیت گوید شرف و مجد؛ در پدران است و گویند: رجل شریف ماجد، یعنی مردی که پدران او در شرف متقدمند و حسب و کرم در مرد است اگر چه پدران او دارای مجد و شرف نباشند. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). عز و رفعت . (اقرب المو

مجد

لغت‌نامه دهخدا

مجد. [ م َ ] (ع مص ) به بزرگواری غلبه کردن . (المصادر زوزنی ). کسی را غلبه کردن به شرف . (تاج المصادر بیهقی ). چیره شدن بر کسی در مجد و بزرگی . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). || بزرگوارشدن . (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان القرآن ) (غیاث ) (از اقرب الموارد). بزرگ

مجد

لغت‌نامه دهخدا

مجد. [ م ُ ج ِدد ] (ع ص ) کوشش کننده در کار. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از غیاث ). کوشنده . کوشا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : در قمع اهل الحاد مجد و متشمر.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص <span c

مجد

دیکشنری عربی به فارسی

بانشانهاي نجابت خانوادگي اراستن , تعريف کردن , بلندکردن , ارتقاء دادن , اغراق گفتن , ستودن , جلا ل دادن , تجليل کردن , تکريم کردن , تعريف کردن() , ستايش کردن

مجد

دیکشنری عربی به فارسی

جلا ل , افتخار , فخر , شکوه , نور , باليدن , فخر کردن , شادماني کردن , درخشيدن

جست‌وجوی هم‌آوا

مجید

لغت‌نامه دهخدا

مجید. [ م َ ] (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی . یکی از اسماء صفات خدای تعالی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). از اسماء خدای تعالی است و به معنی آنکه در ذات و صفات خود عظیم و نسبت به بندگان بسیار خیر و احسان است . (از اقرب الموارد) : قالوا اتعجبین من امر

مجید

لغت‌نامه دهخدا

مجید. [ م َ ] (ع ص ) شریف و بزرگوار و گرامی قدر و عالی مرتبت و بلندپایه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بزرگوار و گرامی . (غیاث ). ج ، امجاد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ذوالعرش المجید. (قرآن 1

مجید

لغت‌نامه دهخدا

مجید. [ م ُ ] (ع ص ) خداوند اسب نیکورو. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). صاحب جواد یعنی اسب پیش تاز خوب . ج ، مجاوید. (از اقرب الموارد). || کسی که چیز نیکو و جید می آورد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ).- شاعر مجید ؛ اشعار نیکو گوینده . (منتهی الارب

مجیض

لغت‌نامه دهخدا

مجیض . [ م ُ ج َی ْ ی ِ ] (ع ص ) برگردنده از چیزی و میل کننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آن که میل می کند و برمی گردد. (ناظم الاطباء).

مزید

لغت‌نامه دهخدا

مزید. [ م َ ] (ع اِمص ) افزونی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). زیادتی و افزونی . (آنندراج ) (غیاث ) : لهم مایشاؤن فیها و لدینا مزید. (قرآن 35/50)؛ مر ایشان راست آنچه خواهند در آن و نزد ماست زیادتی و افزونی . و آن پاد

جست‌وجوی مشابه

مجدل

لغت‌نامه دهخدا

مجدل . [ م َ دَ ] (اِخ ) شهر حصارداری بر حدود مصر است که روبروی فلسطین واقع است . (قاموس کتاب مقدس ). و رجوع به همین مأخذ شود.

مجدوه

لغت‌نامه دهخدا

مجدوه . [ م َ ] (ع ص ) مدهوش ترسان . (منتهی الارب ). مدهوش . (ناظم الاطباء).

مجدالادباء

لغت‌نامه دهخدا

مجدالادباء. [ م َ دُل ْ اُ دَ ] (اِخ ) میرزا حیدر علی از شاعران دوره ٔ ناصرالدین شاه است و ثریا تخلص می کرد. قصاید او درباره ٔ ائمه تحت عنوان «خیرالکلام فی مدائح الکرام »، معروف است . وی در ماده تاریخ سازی چیره دست بود. (از ریحانة الادب چ 2 ج

مجدآباد

لغت‌نامه دهخدا

مجدآباد. [ م َ ] (اِخ ) دهی از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان ساوه است و241 تن سکنه دارد. این ده قشلاق چند خانوار از ایل شاهسون بغدادی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

مجدآباد

لغت‌نامه دهخدا

مجدآباد. [ م َ ] (اِخ ) دهی از دهستان رامجرد است که در بخش اردکان شهرستان شیراز واقع است و 612 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

جست‌وجوی متن

ارتقاء دادن

دیکشنری فارسی به عربی

مجد

فخر

دیکشنری فارسی به عربی

فکر , مجد

فخر کردن

دیکشنری فارسی به عربی

مجد

شادمانی کردن

دیکشنری فارسی به عربی

مجد

بانشانهای نجابت خانوادگی اراستن

دیکشنری فارسی به عربی

مجد

جست‌وجوی هم‌آغاز

مجدل

لغت‌نامه دهخدا

مجد خاورانی

لغت‌نامه دهخدا

مجد خاورانی . [ م َ دِ وَ ] (اِخ ) ابوالفضل . ادیب و نحوی ، به قول سیوطی در علم نحو بارع و فاضل بود. شرح مفضل و دو کتاب کوچک در نحو از تألیفات اوست . وی به سال 620 هَ . ق . درگذشت . (از روضات الجنات ص 85).<b

مجد خوافی

لغت‌نامه دهخدا

مجد خوافی . [ م َ دِ خوا / خا ] (اِخ ) در نظم و نثر پارسی استاد بود و علاوه بر مجموعه ٔ اشعار ترجمه ٔ منظومی از جواهراللغة زمخشری و کتاب دیگری به نام کنزالحکمه دارد. مجد کتابی به تقلید از گلستان سعدی و بر همان شیوه نوشته است موسوم به «روضة ال

مجدوه

لغت‌نامه دهخدا

مجدوه . [ م َ ] (ع ص ) مدهوش ترسان . (منتهی الارب ). مدهوش . (ناظم الاطباء).

مجدالادباء

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

متمجد

لغت‌نامه دهخدا

متمجد. [ م ُ ت َ م َج ْ ج ِ ] (ع ص ) بزرگ . (آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجوع به تمجد شود. || ستوده . (ناظم الاطباء).

ذوالمجد

لغت‌نامه دهخدا

ذوالمجد. [ ذُل ْ م َ ] (اِخ ) صاحب مجد. در عیون الانباء ابن اصیبعة ذیل شرح حال ابن البغونش آمده است : ثم انصرف الی طلیطلة و اتصل بها بامیرها الظافر اسماعیل بن عبدالرحمن بن اسماعیل بن عامربن مطرف بن ذی النون و حظی عنده و کان احد مدبری دولته قال و لقیته انا فیها بعد ذلک فی صدر

ممجد

لغت‌نامه دهخدا

ممجد. [ م ُ م َج ْ ج َ ] (ع ص ) به بزرگی نسبت داده شده و ستوده شده . (ناظم الاطباء). بزرگ کرده شده . (آنندراج ) : یکی پند پیرانه بشنو ز سعدی که بختت جوان باد و جاهت ممجد.سعدی .

ممجد

لغت‌نامه دهخدا

ممجد. [ م ُم َج ْ ج ِ ] (ع ص ) ستاینده . (یادداشت مرحوم دهخدا).

ابوالمجد

لغت‌نامه دهخدا

ابوالمجد. [ اَ بُل ْ م َ ] (اِخ ) اسماعیل بن باطیش . رجوع به اسماعیل ... شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

مجد

majd

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی

دیکشنری عربی به فارسی

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا