لغتنامه دهخدا
مجادل . [ م ُ دِ ] (ع ص ) خصومت کننده و جنگجو و ستیزه جو. (ناظم الاطباء). خصومت کننده . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). || آن که جدال کند. آن که جدل کند. مناقش . مشاح . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). صاحب جدل و مجادله کننده را گویند.(از کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به مجادله شو
