مجاجلغتنامه دهخدامجاج . [ م َ ] (ع ص ، اِ) درخت کج شده . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || شاخه های بریده از درخت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || خوشه
مجاجلغتنامه دهخدامجاج . [ م ُ ] (اِخ ) جایی است در مکه . (از معجم البلدان ). و رجوع به نزهة القلوب چ لیدن ج 3 ص 170 شود.
مجاجلغتنامه دهخدامجاج . [ م ُ ](ع اِ) آب دهان که بیفکنند. (دهار) (از اقرب الموارد). خدوی انداخته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). مجاجة. (منتهی الارب ). || شیره ٔ
مجاجةلغتنامه دهخدامجاجة. [ م ُج َ ] (ع اِ) خدوی انداخته . مجاج . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). خیو. آب دهن که بیرون افکنند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مجاج ومجاجات
مجاجاتلغتنامه دهخدامجاجات . [ م ُ ] (ع اِ) ج ِ مجاجة، آنچه از دهن بیرون ریزند. آب دهن که بیرون افکنند : چون نفثات سحر کلام و مجاجات اقلام امیرخاقانی . (مرزبان نامه ). و رجوع به مج
مجاجنگلغتنامه دهخدامجاجنگ . [م َ ج َ ] (اِ) چرمینه را گویند و آن چیزی باشد مانندآلت تناسل که از چرم دوزند و زنان آتش شهوت بدان فرونشانند، و با جیم فارسی هم آمده است . (برهان ). چر
مجاجهفرهنگ انتشارات معین(مُ جَ یا جِ) [ ع . مجاجة ] 1 - (اِ.) آن چه از دهان بیرون ریزند. 2 - عصارة شی ء.
مجاجةلغتنامه دهخدامجاجة. [ م ُج َ ] (ع اِ) خدوی انداخته . مجاج . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). خیو. آب دهن که بیرون افکنند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مجاج ومجاجات
مجاجاتلغتنامه دهخدامجاجات . [ م ُ ] (ع اِ) ج ِ مجاجة، آنچه از دهن بیرون ریزند. آب دهن که بیرون افکنند : چون نفثات سحر کلام و مجاجات اقلام امیرخاقانی . (مرزبان نامه ). و رجوع به مج
مجاجنگلغتنامه دهخدامجاجنگ . [م َ ج َ ] (اِ) چرمینه را گویند و آن چیزی باشد مانندآلت تناسل که از چرم دوزند و زنان آتش شهوت بدان فرونشانند، و با جیم فارسی هم آمده است . (برهان ). چر
مجاجهفرهنگ انتشارات معین(مُ جَ یا جِ) [ ع . مجاجة ] 1 - (اِ.) آن چه از دهان بیرون ریزند. 2 - عصارة شی ء.