لغتنامه دهخدا
متردیة. [ م ُ ت َ رَدْ دی َ ] (ع ص ) آن گوسفند که از بالا درافتد و بمیرد. (مهذب الاسماء). گوسپند فروافتاده از بلندی خواه کشته شده باشد و یا نشده باشد، قوله تعالی : و المتردیة و النطیحة . (ناظم الاطباء). || آراینده خود را به حمیل ، و چادر برافکننده . (ا