مبکملغتنامه دهخدامبکم . [ م ُ ب َک ْ ک ِ ] (ع ص ) خاموش و ساکت و بی زبان و گنگ . || ساکت کننده . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).
محکمگویش اصفهانی تکیه ای: mohkam طاری: mohkam طامه ای: mohkam طرقی: mohkam کشه ای: mohkam نطنزی: mohkam