خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی می‌کنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
مبغض پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشته‌شده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جست‌وجو را در فرهنگ‌های دیگر انجام دهید.
مبغض
/mobqez/
معنی
دارای دشمنی؛ کینه‌ور.
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجه‌ای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
مبغض
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی] [قدیمی] mobqez دارای دشمنی؛ کینه‌ور.
-
مبغض
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] [قدیمی] mobaqqaz ناپسند؛ مکروه؛ دشمنداشتهشده؛ منفور.
-
مبغض
فرهنگ فارسی معین
(مُ غَ) [ ع . ] (اِمف .) 1 - دشمن داشته ، مورد کینه . 2 - ناپسند داشته ، مکروه ؛ ج . مبغضین .
-
مبغض
فرهنگ فارسی معین
(مُ غِ) (اِفا.) کینه ور، دشمن ؛ ج . مبغضین .
-
مبغض
لغت‌نامه دهخدا
مبغض . [ م ُ ب َغ ْ غ َ ] (ع ص ) دشمن گردانیده شده . (ناظم الاطباء).
-
مبغض
لغت‌نامه دهخدا
مبغض . [ م ُ غ َ ] (ع ص ) ناپسندیده و مکروه . || دشمن گردانیده شده . (ناظم الاطباء). دشمن داشته شده . مورد کینه .
-
مبغض
لغت‌نامه دهخدا
مبغض . [ م ُ غ ِ ] (ع ص ) کینه جوی . کینه ور. بغوض .صاحب بغض . مقابل محب . ضد محب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کینه ور و دشمن . (ناظم الاطباء) : دهریی آمد به نزدیک خلیفه ناگهان بغض دینی مبغضی شوخی پلیدی نابکار. سنائی .ذکر مبغض امیرالمؤمنین علی بن ...
-
جست‌وجو در متن
-
شنائیة
لغت‌نامه دهخدا
شنائیة.[ ش َ ی َ / ش َ ئی ی َ ] (ع ص ) رجل شنائیة؛ مرد دشمنی کننده . (منتهی الارب ). مرد مبغض . (از اقرب الموارد).
-
مبغوض
لغت‌نامه دهخدا
مبغوض . [ م َ ] (ع ص ) دشمن داشته شده . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). در تداول فارسی زبانان بمعنی مُبغَض است . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : نام او محبوب از ذات ویست نام این مبغوض ز آفات ویست . مولوی .و آفرید او وصفهای عارضی که کسی مبغوض می گردد رضی . مول...
-
باغض
لغت‌نامه دهخدا
باغض . [ غ ِ ] (ع ص ) دشمن دارنده . ضد محب . مبغض . لغتی (لهجه ای ) ردی ٔاست و تنها ثعلب آن را آورده است و بهمین سبب در آیه ٔ «انی لعملکم من القالین (قرآن 168/26)» کلمه ٔ قالین را باغضین تفسیر کرده اند (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).- باغض الخل ؛...
-
دشمن دار
لغت‌نامه دهخدا
دشمن دار. [ دُ م َ ] (نف مرکب ) دشمن دارنده . آنکه او را دشمن باشد. دارای دشمن . (یادداشت مرحوم دهخدا). || که دشمن گیرد. که دیگری را دشمن شمرد. مبغض . دشمن . عدو. (یادداشت مرحوم دهخدا). مقابل دوست دار. یعنی آنکه هم مراد دشمنان باشد. (آنندراج ) : ز بی...
-
محب
لغت‌نامه دهخدا
محب . [ م ُ ح ِب ب ] (ع ص ) دوست . دوست دارنده . (غیاث ) (ناظم الاطباء). دوستدار. دوستار. ج ، محبین . (یادداشت مرحوم دهخدا). ولی . مقابل مبغض . (یادداشت مرحوم دهخدا) : بادا دل محبش همواره بانشاطبادا تن عدویش پیوسته ناتوان . فرخی .صد محب اندر محب پیوس...
-
غلاة
لغت‌نامه دهخدا
غلاة. [ غ ُ ] (اِخ ) فرقه ای از شیعه هستند. (اقرب الموارد). غلاة یا غالیه فرقه هایی هستند که مذهب غلو داشته باشند. در قرآن کریم ازغلو نهی شده است چنانکه در سوره ٔ نساء آیه ٔ 171 آمده : «یا اهل الکتاب لاتغلوا فی دینکم و لاتقولوا علی اﷲالا الحق » یعنی ...
-
دشمن
لغت‌نامه دهخدا
دشمن . [ دُ م َ ] (اِ مرکب ) (از: دش ، بد و زشت + من ، نفس و ذات ، و برخی گویند مرکب از «دشت » به معنی بد و زشت و «من » است ) بدنفس . بددل . زشت طبع. به معنی مفرد و جمع بکار رود. (از غیاث ). آنکه عداوت می کندبه شخص و کسی که ضرر می رساند. حریف مخالف و...