لغتنامه دهخدا
مبتز. [ م ُ ت َزز ] (ع ص ) رباینده . رباینده به ستم . (از منتهی الارب ). || ستاره ای که بر احوال مولود بدان استدلال کنند. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). در اصطلاح نجوم کوکب صاحب ابتزاز . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : مبتز چیره بود و بر دوگونه آید: ی