ماکولغتنامه دهخداماکو. (اِ) دست افزار جولاهگان که بدان جامه بافند. (برهان ). دست افزار جولاهان که ماشوره را در آن کنند و بدان جامه بافند. (آنندراج ). آلتی است آهنی جولاهگان رابه
مأکوللغتنامه دهخدامأکول . [ م َءْ ] (ع ص ) خورده شده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (غیاث ) (از اقرب الموارد) : فجعلهم کعصف مأکول . (قرآن 5/105).جمله عالم آکل و مأ
ماکویهلغتنامه دهخداماکویه . [ ی َ / ی ِ ] (اِخ ) رجوع به «ماکو» در همین لغت نامه و نزهةالقلوب ج 3 ص 89 شود.