مالدوستلغتنامه دهخدامالدوست . (ص مرکب ) دوست دارنده ٔ مال و ثروت . (ناظم الاطباء).مال پرست . آنکه مال بسیار دوست گیرد. (یادداشت به خطمرحوم دهخدا). و رجوع به مال پرست شود. || بخیل .
مالدوستیلغتنامه دهخدامالدوستی . (حامص مرکب ) مال پرستی . حب فراوان به دارایی وخواسته داشتن . حالت و صفت مال دوست . و رجوع به مال دوست شود. || بخل و امساک . (ناظم الاطباء).
مألوسلغتنامه دهخدامألوس . [ م َءْ ] (ع ص ) دیوانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آنکه عقل وی شوریده و آشفته گشته یا از بین رفته باشد. (از اقرب الموارد). || شیری که
مالوسلغتنامه دهخدامالوس . (اِ) چلپاسه ٔ سبزرنگ . (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ). و رجوع به ماده ٔ قبل شود. || نوعی از حلوا. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس ).
مالدوستیلغتنامه دهخدامالدوستی . (حامص مرکب ) مال پرستی . حب فراوان به دارایی وخواسته داشتن . حالت و صفت مال دوست . و رجوع به مال دوست شود. || بخل و امساک . (ناظم الاطباء).
مادیفرهنگ مترادف و متضاد۱. پولپرست، پولدوست، پولکی، مالپرست، مالدوست ۲. خسیس، مقتصد، ممسک ۳. مادهگرا، ماتریالیست، مادیگرا ۴. مادنژاد ۵. عنصری ۶. جرمانی، جرمدار، جسمی، جسمانی، هیولانی ≠
مال پرستلغتنامه دهخدامال پرست . [ پ َ رَ ](نف مرکب ) بنده ٔ سیم و زر. (آنندراج ). پرستنده و خواهان مال و ثروت و مالدوست و بخیل . (ناظم الاطباء).
