مافنگیلغتنامه دهخدامافنگی . [ ف َ ] (ص ) آنکه زود مریض شود. آنکه بر او از سرمای کم ، زکام افتد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || بنایی مافنگی ، بنایی که مصالح محکم ندارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مافین آبادلغتنامه دهخدامافین آباد. (اِخ ) دهی از دهستان غار است که در بخش ری شهرستان تهران واقع است و 378 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
ابن مافنهلغتنامه دهخداابن مافنه . [ اِ ن ُ ف ِن ْ ن َ ] (اِخ ) ابومنصور بهرام . وزیر ابوکالیجار دیلمی معروف به عادل .
چسکیلغتنامه دهخداچسکی . [ چ ُ س َ ] (ص نسبی ) در تداول عامه ، هر چیز سست و بیدوام . الکی . پفکی . پوشالی . هر چیز بیدوام از قبیل : کفش ، جوراب ، پارچه ، ظرف شکستنی و امثال اینها. || در اصطلاح عامه ، کنایه از مزاج علیل و ضعیف . مردنی . مافنگی .