لغتنامه دهخدا
ماصر. [ ص ِ ] (ع ص ) ناقه ای که شیر او کم کم و به درنگ برآید. ج ، مصار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ناقة و شاة ماصر، شتر و گوسپندی که شیر ازپستان آن کم کم و به درنگ برآید. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || نعجة ماصر؛ میش کم شیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ||