لغتنامه دهخدا
لفاء. [ ل َف ْ فا ] (ع ص ) زن بزرگ ران کلان سرین آکنده گوشت . (منتهی الارب ). آن زن که رانهاو ساقهای دست وی بزرگ بود. (مهذب الاسماء). || ران سطبر. منه : فخذان لفاوان . (منتهی الارب ). فخذٌ لفاء؛ رانی گوشتین . (مهذب الاسماء). || دختر فربه . ج ، لف ّ. || درختستان پیچیده شاخ . (
