لیسیدنلغتنامه دهخدالیسیدن . [ دَ ] (مص ) خائیدن و در عرف چیزی را به انگشت یا زبان گرفتن و خوردن . (غیاث ). لس ّ. لطع. (منتهی الارب ) (تاج المصادر). التطاع . لهس . تلمک . تمظع. طع.
استره لیسیدنلغتنامه دهخدااستره لیسیدن . [ اُ ت ُ رَ / رِ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از دلیری و جان بازی کردن . (برهان ) (مؤید الفضلاء).
کاسه لیسیدنلغتنامه دهخداکاسه لیسیدن . [ س َ / س ِ دَ ] (مص مرکب ) کاسه لیس بودن . رجوع بمعانی کاسه لیس شود : عقل که پرورده شد ز میده ٔ هارون کاسه نلیسدز نیم خورده ٔ هامان .حاج سید نصرا
لگام لیسیدنلغتنامه دهخدالگام لیسیدن . [ ل ُ / ل ِ دَ ] (مص مرکب ) لشتن لغام . لحس لجام . || کنایه از مطیع و منقاد بودن است . (آنندراج ). مقابل لگام خائیدن : صاعد و هابط گردونش ببوسند ر
