لگنِ گچِ بناییگویش خلخالاَسکِستانی: lagan دِروی: lagan شالی: lagan کَجَلی: estambul کَرنَقی: lagan کَرینی: lagan کُلوری: laganča گیلَوانی: satal لِردی: istânbuli
لگنِ گچِ بناییگویش کرمانشاهکلهری: asamu:lɪ گورانی: asamu:rɪ سنجابی: asamu:rɪ کولیایی: asamu:rɪ زنگنه‌ای: asamu:lɪ جلالوندی: asamu:lɪ زوله‌ای: asamu:rɪ کاکاوندی: asamu:rɪ هوزمانوندی: asamu
لگنگچبناییگویش اصفهانی تکیه ای: estamboli طاری: estamboli طامه ای: estamboli طرقی: estamboli کشه ای: estamboli نطنزی: estamboli
لگنلغتنامه دهخدالگن . [ ل َ گ َ ] (اِخ ) دهی از دهستان آختاچی بوکان بخش بوکان شهرستان مهاباد، واقع در 21هزارگزی شمال باختری بوکان و 4هزارگزی باختر شوسه ٔ بوکان به میاندوآب . جل
کفلغتنامه دهخداکف . [ ک َف ف / ک َ ] (ع اِ) پنجه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (ترجمان القرآن ) (مهذب الاسماء) (زمخشری ) (غیاث ). دست ، یا دست تابند دست ، گویند «مد الیه کفَ
رشتلغتنامه دهخدارشت . [ رَ ] (ص ، اِ) بسیار خشک و شکننده و هر چیز که از هم فروریزد و فروپاشد. (ناظم الاطباء). چیزی که از هم فروریزد. (انجمن آرا) (آنندراج ) (از لغت فرس اسدی ).
طاق کسریلغتنامه دهخداطاق کسری . [ ق ِ ک ِ س را ] (اِخ ) مشهورترین بنائی که پادشاهان ساسانی ساخته اند. قصری است که ایرانیان طاق کسری یا ایوان کسری مینامند و هنوز ویرانه ٔ آن در محله
بیرنگلغتنامه دهخدابیرنگ . [ رَ ] (ص مرکب ) (از: بی + رنگ ) که رنگ ندارد. که فاقد لون است .بدون رنگ . عدیم اللون : آب ماده ای است بیرنگ . || (اِ مرکب ) نشان و هیولایی باشد که نقاش
بنیادلغتنامه دهخدابنیاد. [ ب ُ ] (اِ مرکب ) پهلوی «بون دات » پارسی باستان «بونه داتی » (در بن قرارداده ). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). مرکب است از «بن » بمعنی پایان و «یاد»، به
