گلودهلغتنامه دهخداگلوده .[ گ ُ / گ َ دِه ْ ] (نف مرکب ) گلودهنده . || گلو به بند عشق داده و هنوز هم این لغت در زبانها هست که گویند گلوی فلان پیش فلان گیر کرده : تشنه ای را که او گلوده توست آب در ده که آب درده توست . <p class
لوچیدهلغتنامه دهخدالوچیده . [ دَ / دِ ] (ن مف ) نعت مفعولی از لوچیدن . به صورتی بد غیر صورت خود مصورشده .
لودهلغتنامه دهخدالوده . [ دَ / دِ ] (اِ) تریدی از خرده ٔ نان خشک و سبوس که گاو را دهند. تریدی از نان و سبوس نواله ٔ گاو را. || میوه داری است میوه ٔ آن به رنگ و طعم گیلاس واز میوه ٔ گیلاس خردتر است . آن را شربتی نیز گویند.