نامهلغتنامه دهخدانامه . [ م َ / م ِ ] (اِ) پهلوی «نامک » (= کتاب ) مأخوذ از «نام »، کردی «نامه » (= مراسله ) (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). مکتوب . قرطاس قرطس . (منتهی الارب
سیه نامهلغتنامه دهخداسیه نامه . [ ی َه ْ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) کنایه از مردم فاسق ، فاجر، گنهکار و بدکاره . (برهان ) (ناظم الاطباء) (از غیاث ) : مگر کین سیه نامه ٔ بی صفابدوزخ رود ل
لعنتلغتنامه دهخدالعنت . [ ل َ ن َ ] (ع اِمص ) لعنة. اسم است لعن را. قال اﷲتعالی : أن لعنةاﷲ علی الظالمین . (قرآن 44/7).ج ، لعان ، لعنات . راندگی . (منتهی الارب ). فربه . (صحاح
طلیحةلغتنامه دهخداطلیحة. [ طُ ل َ ح َ ] (اِخ ) ابن خویلد الاسدی . کسی که با بنی لمیم بر دعوی پیغمبری بود و خالد ولید در ایام ابوبکر وی را هزیمت کرد . صاحب مجمل التواریخ و القصص گ
کردگارلغتنامه دهخداکردگار. [ ک ِ دْ / ک ِ دِ ] (ص مرکب ) فاعل . عامل . (یادداشت مؤلف ). کننده . (از فرهنگ فارسی معین ) : ز گردش شود کردگی آشکارنشان است پس کرده بر کردگار. (گرشاسب