لائیلغتنامه دهخدالائی . (اِ) حشو جامه از پارچه . || نوعی از بافته ٔ ابریشمی که در گجرات بافند و ساده و رنگارنگ هر دو نیکوست . (آنندراج ).
لائیلغتنامه دهخدالائی . (حامص ) لاییدن . گفتن . تنها در ترکیب به کار رود چنانچه در کلمه ٔ مرکب هرزه لائی . رجوع به لائیدن شود.
لاعیلغتنامه دهخدالاعی . (ع ص ) بددل . بیمناک که ادنی چیزی در فزع آرد او را. || لیسنده . گویند: مابها لاعی قرو؛ ای من یَلحس عُسّاً؛ معناه مابها احد. (منتهی الارب ). ما بالدار لاع
لائی جندلغتنامه دهخدالائی جند. [ ج ُ ] (اِخ ) دیهی از بخش خونسار شهر گلپایگان واقع در پنج کیلومتری جنوب خاوری خونسار. کوهستانی ، سردسیر و دارای 150 سکنه . زبان سکنه لری و فارسی . مح
لائیتلغتنامه دهخدالائیت . [ ئی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِ مرکب ) (از: «لا» + «ئیت » مصدری ) به معنی هیچ بودن : هویتی لک فی لائیتی ابداًکل علی الکل تلبیس بوجهین .(منسوب به حلاج ).
لائیدنلغتنامه دهخدالائیدن . [ دَ] (مص ) گفتن باشد لکن گفتنی نه بوجه چنانچه در هرزه لائیدن ، بیهده گفتن و هرزه لای ، هرزه گوی و هرزه لائی ، بیهده گوئی . برغست خائی ، ژاژخائی . یاوه
لائی جندلغتنامه دهخدالائی جند. [ ج ُ ] (اِخ ) دیهی از بخش خونسار شهر گلپایگان واقع در پنج کیلومتری جنوب خاوری خونسار. کوهستانی ، سردسیر و دارای 150 سکنه . زبان سکنه لری و فارسی . مح
لائیدنلغتنامه دهخدالائیدن . [ دَ] (مص ) گفتن باشد لکن گفتنی نه بوجه چنانچه در هرزه لائیدن ، بیهده گفتن و هرزه لای ، هرزه گوی و هرزه لائی ، بیهده گوئی . برغست خائی ، ژاژخائی . یاوه
لائیتلغتنامه دهخدالائیت . [ ئی ی َ ] (ع مص جعلی ، اِ مرکب ) (از: «لا» + «ئیت » مصدری ) به معنی هیچ بودن : هویتی لک فی لائیتی ابداًکل علی الکل تلبیس بوجهین .(منسوب به حلاج ).
