قهوهچیگویش اصفهانی تکیه ای: qahvači طاری: qahvači طامه ای: čâyiforuš طرقی: qahvači کشه ای: qa:vači نطنزی: qahvači
قهوهچیگویش خلخالاَسکِستانی: qavači دِروی: favači شالی: qavači کَجَلی: qa:vači کَرنَقی: qafači کَرینی: qafači کُلوری: qavači گیلَوانی: qvači لِردی: qavači
قهوهچیگویش کرمانشاهکلهری: qâwačɪ گورانی: qâwačɪ سنجابی: qâwačɪ کولیایی: qâwačɪ زنگنه‌ای: qâwačɪ جلالوندی: qâwačɪ زوله‌ای: qâwačɪ کاکاوندی: qâwačɪ هوزمانوندی: qâwačɪ
قهوهلغتنامه دهخداقهوه . [ ق َهَْ وَ ] (ع اِ) قهوة. خمر. (اقرب الموارد) (فرهنگ نظام ). شراب . (آنندراج ). می . (منتهی الارب ). نوعی از خمر غلیظ که بزودی شارب خود را سیر میگرداند،