قنلغتنامه دهخداقن . [ ق ِن ن ] (اِخ ) دهی است در دیار فزاره . ابومحمد اعرابی این کلمه را به ضم قاف روایت کند. (از معجم البلدان ).
قنلغتنامه دهخداقن . [ ق ُن ن ] (اِخ ) بزعم سمعانی نام دهی است و گروهی از محدثان بدان منسوبند. (از معجم البلدان ).
قنلغتنامه دهخداقن . [ ق ُن ن ] (ع اِ) کوه خرد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). || آستین . (منتهی الارب ). آستین پیراهن . (اقرب الموارد) (دهار).
غنلغتنامه دهخداغن . [ غ ُ ] (اِ) در تداول مردم گناباد خراسان بمعنی گردآوری است ، و جمع کردن را غن کردن گویند: این لباسها را غن کن ؛ یعنی جمع کن . و ظاهراً مخفف کلمه ٔ غُند است
غنلغتنامه دهخداغن . [ غ َ ] (اِ) سنگ عصاری است و آن سنگی باشد که بر تیر چوب عصاری بجهت زیادتی سنگینی بندند و بعضی بمعنی تیر عصاری گفته اند. (برهان قاطع). بمعنی سنگ عصاری است و
غنلغتنامه دهخداغن . [ غ َ ] (پسوند) (مزید مؤخر) پساوند در آخر بعض اسامی امکنه ، مانند: راغن ، خشوفغن و میغن .
غنلغتنامه دهخداغن . [ غ َن ن ] (ع مص ) آواز کردن در کام . سخن گفتن از بینی . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). || گفتن صدایی حلقی و دماغی را چندین دفعه . (دزی ج 2 ص 228). رجو
قُنگویش گنابادی در گویش گنابادی برای ابراز نارضایتی بکار میرود یعنی وقتی میخواهند بگویند کسی ناراضی و ناخشنود است و اعتراض دارد میگویند قن میزند ، زر زر با عصباینت ، اعتراض کرد
قُنگویش گنابادی در گویش گنابادی برای ابراز نارضایتی بکار میرود یعنی وقتی میخواهند بگویند کسی ناراضی و ناخشنود است و اعتراض دارد میگویند قن میزند ، زر زر با عصباینت ، اعتراض کرد
قنیلغتنامه دهخداقنی . [ ق ُن ْ نی ی ] (ص نسبی ) نسبت به قنة. مؤلف لباب الانساب گوید: گمان میرود قنة نام قریه ای است . (از لباب الانساب ). || نسبت است به قن و آن دهی است . (از