قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق َ دَ ] (ع اِ) برای مره . (اقرب الموارد). || آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) : یرتفع [ نبات الزقوم ] نحو قعدة الان
قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق َ ع َ دَ ] (ع اِ) هوده یا مرکبی است دیگر مر زنان را. (منتهی الارب ). مرکبی است مردم را. (اقرب الموارد). || گستردنی . (منتهی الارب ). طنفسة. (اقرب المو
قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق ِ دَ ] (ع اِ) نوعی از نشست . || آنقدر از جای که قاعد گرفته باشد آن را. || فرزند پسین ، للذکر و الاثنی و الجمع. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).- ذوالقِع
قعدةلغتنامه دهخداقعدة. [ ق ُ دَ ] (ع اِ) شتری که راعی برای حاجات خود گرفته باشد. (اقرب الموارد) : پیشم چو ماه قعده ٔ شبرنگ از آن کشندتا خوانم آفتاب جنیبت برِ سخاش . خاقانی .قعده
غادةلغتنامه دهخداغادة. [ دَ ] (ع ص ) زن نازک و نرم . (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ). غادة، للناعمة. (دستور اللغة). زن نازک و نرم که نرمی او نمایان باشد. (منتهی الارب ). غیداء. ||
غادةلغتنامه دهخداغادة. [ دَ ] (اِخ ) جایگاهی است در شعر : فماراعهم الاّ اخوهم کأنّه بغادة فتخاءالجناح تحوم .ساعدةبن جؤیة الهذالی (از تاج العروس و معجم البلدان ).
قعدهفرهنگ انتشارات معین(قُ دَ یا دِ) [ ع . قعدة ] (اِ.) 1 - آن چه که روی آن نشینند از قبیل زین و غیره . 2 - مرکب که بر آن سوار شوند.
قعدهفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. نوع نشستن.۲. یک‌بار نشستن.۳. مرکب انسان.۴. فرش یا مسندی که بر آن بنشینند.
قعدهفرهنگ انتشارات معین(قُ دَ یا دِ) [ ع . قعدة ] (اِ.) 1 - آن چه که روی آن نشینند از قبیل زین و غیره . 2 - مرکب که بر آن سوار شوند.
ذوات القعدةلغتنامه دهخداذوات القعدة. [ ذَ تُل ْ ق َ دَ / ق ِ دَ ] (ع اِ مرکب ) ج ِ ذوالقعدة. ماه پس از شوال .