قعاعلغتنامه دهخداقعاع . [ ق ُ ] (ع ص ) نیک تلخ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): ماء قعاع ؛ آب سخت تلخ سطبر. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). رجوع به قَعّ شود. و گویند قعاع آبی است
قاعدگی ماهانة زنانگویش اصفهانی تکیه ای: âdat طاری: binemâz طامه ای: binamâz طرقی: heyz / binömâz کشه ای: binemâz نطنزی: vinamâ / âdat
قاع السفينةدیکشنری عربی به فارسیشکم بشکه , رخنه پيدا کردن , تراوش کردن , هر چيز زننده ومتعفن , اب ته کشتي