قشبلغتنامه دهخداقشب . [ ق َ ] (ع اِ) مستقذر. (اقرب الموارد). || زهر و سم . (ناظم الاطباء). رجوع به قِشب و قَشَب شود.
قشبلغتنامه دهخداقشب . [ ق َ ] (ع مص ) آمیختن . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قشب السم بالطعام قشباً؛ خلطه به . (اقرب الموارد). قشب طعامه ؛ اذا سمه . (منتهی الارب ). || آلود
قشبلغتنامه دهخداقشب . [ ق َ ش َ ] (ع اِ) زهر و سم . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به قِشْب و قَشْب شود.
قشبلغتنامه دهخداقشب . [ ق ِ ] (ع اِ) نفس . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || زهر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سم . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). زهر کشنده . (مهذب الاسماء).
غشبلغتنامه دهخداغشب . [ غ َ ] (ع اِ) ستم . لغتی است در غشم . (منتهی الارب ). مبدل غشم است . (اقرب الموارد). ظلم .
قشب خشبلغتنامه دهخداقشب خشب . [ ق ِ بُن ْ خ ِ ] (ع ص مرکب ، از اتباع ) بی خیر: رجل قشب خشب ؛ مرد بی خیر. (اقرب الموارد).
قشبارلغتنامه دهخداقشبار. [ ق ِ ] (ع ص ، اِ) چوب دستی . (منتهی الارب ). چوبدستی درشت . (آنندراج ). القشبار من العصی ، الغلیظة کالخشبة. || رجل قشباراللحیة؛ طویل اللحیة. (اقرب الموا
قشبانیةلغتنامه دهخداقشبانیة. [ ق ُ نی ی َ ] (ع اِ) جامه ٔ کهنه . (منتهی الارب ). برد خَلَق . (اقرب الموارد). مر النبی (ص ) و علیه قشبانیتان ؛ ای بردتان خلقان . (منتهی الارب ).
قشبرلغتنامه دهخداقشبر. [ ق ِ ب ِ ] (ع اِ) بدترین پشم . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || آنچه از پشم وقت پاکیزه کردن برافتد و دور سازند. (منتهی الارب ). نفایه ٔ پشم . (اقرب المو
قشب خشبلغتنامه دهخداقشب خشب . [ ق ِ بُن ْ خ ِ ] (ع ص مرکب ، از اتباع ) بی خیر: رجل قشب خشب ؛ مرد بی خیر. (اقرب الموارد).
قشبارلغتنامه دهخداقشبار. [ ق ِ ] (ع ص ، اِ) چوب دستی . (منتهی الارب ). چوبدستی درشت . (آنندراج ). القشبار من العصی ، الغلیظة کالخشبة. || رجل قشباراللحیة؛ طویل اللحیة. (اقرب الموا
قشبانیةلغتنامه دهخداقشبانیة. [ ق ُ نی ی َ ] (ع اِ) جامه ٔ کهنه . (منتهی الارب ). برد خَلَق . (اقرب الموارد). مر النبی (ص ) و علیه قشبانیتان ؛ ای بردتان خلقان . (منتهی الارب ).
