قرقسانلغتنامه دهخداقرقسان . [ ق َ ق َ ] (اِخ ) جایی است . (معجم البلدان ). شهری است کنار فرات و خابور در نزدیکی رقه ، و آن قرقیسیا است . (لباب الانساب ). رجوع به قرقیسیا شود.
قرقسانلغتنامه دهخداقرقسان . [ ق ِ ق ِ ] (اِخ ) شهری است . (منتهی الارب ). رجوع به قَرْقَسان و قرقسا شود.
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ ق َ ق َ ] (اِخ ) محمدبن عبدالرحمان بن کامل بن موسی بن صفوان اسدی ، مکنی به ابوالاصبع. از محدثان است . وی در سفر حج خود به بغداد آمد و حدیث گفت ویحیی
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ ق َ ق َ ] (ص نسبی ) نسبت است به قرقسان . (انساب سمعانی ). رجوع به قرقسان و قرقیسا شود.
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ ق َ ق َ ](اِخ ) عبدالملک بن سلیمان . از محدثان است . وی از عیسی بن یونس سبیعی روایت کند، و ابوحفص عمربن محمد همدانی صاحب جامع کبیر از او روایت دارد.
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ق َ ق َ ] (اِخ ) حسن بن علی بن جبیربن یزدبن صدقه . از محدثان است که حافظ، ولی کثیرالغلط بوده است . وی به سال 208 هَ .ق . به بغداد وفات یافت . (انساب
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ق َ ق َ ] (اِخ ) عثمان بن یحیی بن عیسی . از محدثان است .وی به سال 248 هَ .ق . وفات یافت . (انساب سمعانی ).
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ ق َ ق َ ] (ص نسبی ) نسبت است به قرقسان . (انساب سمعانی ). رجوع به قرقسان و قرقیسا شود.
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ ق َ ق َ ] (اِخ ) محمدبن عبدالرحمان بن کامل بن موسی بن صفوان اسدی ، مکنی به ابوالاصبع. از محدثان است . وی در سفر حج خود به بغداد آمد و حدیث گفت ویحیی
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ ق َ ق َ ](اِخ ) عبدالملک بن سلیمان . از محدثان است . وی از عیسی بن یونس سبیعی روایت کند، و ابوحفص عمربن محمد همدانی صاحب جامع کبیر از او روایت دارد.
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ق َ ق َ ] (اِخ ) حسن بن علی بن جبیربن یزدبن صدقه . از محدثان است که حافظ، ولی کثیرالغلط بوده است . وی به سال 208 هَ .ق . به بغداد وفات یافت . (انساب
قرقسانیلغتنامه دهخداقرقسانی . [ق َ ق َ ] (اِخ ) عثمان بن یحیی بن عیسی . از محدثان است .وی به سال 248 هَ .ق . وفات یافت . (انساب سمعانی ).