قربه

قربة. [ ق ِب َ ] (ع اِ) مَشک . || مشک شیر. || مشک یک کرانه دوخته . ج ، قِرَب ، قِرْبات ، قِرِبات . (منتهی الارب ). || مشک آب . || و در مثل آرند: لقیت منه عرق ال

جست‌وجوی متن

قَرَّبَهُ

فرهنگ واژگان قرآن

آن را نزديک کرد(در عبارت"قَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ "آن را نزد آنان گذاشت)

قربة

لغت‌نامه دهخدا

قربة. [ ق ُ ب َ ] (اِخ ) رودباری است . و این ممنوع الصرف است . (منتهی الارب ).

قربة

لغت‌نامه دهخدا

قربة. [ ق ِ ب َ ] (اِخ ) (ابو...) کنیه ٔ اسب عبیدبن ازهر است . (منتهی الارب ).

قربة

لغت‌نامه دهخدا

قربة

لغت‌نامه دهخدا

قربة. [ ق َ رَ ب َ ] (ع اِ) آب و جز آن که به پُری رساند آوند را. (منتهی الارب ).