قاپندهلغتنامه دهخداقاپنده . [ پ َ دَ / دِ ] (نف ) آنکه قاپد. آنکه چیزی را از دست کسی یا از جائی برباید.
ناقاپیدنیلغتنامه دهخداناقاپیدنی . [ دَ ] (ص لیاقت ) که قاپیدن را نشاید. که نتوانش قاپید. مقابل قاپیدنی . رجوع به قاپیدن و قاپیدنی شود.
پیلغتنامه دهخداپی . [ پ َ / پ ِ ] (اِ) کرّت . نوبت . بار. دفعه . مرتبه . راه . دست . مرّه : چند پی ؛ چند مرتبه و بار. (برهان ) : ای دلبری که قرطه ٔ زنگاردار گل از رشک چهره ٔتو
شومیلغتنامه دهخداشومی .(حامص ) بدفالی . بدی و شرارت : شومی نفس ؛ شرارت نفس . (ناظم الاطباء). نحوست . اگرچه شوم مصدر است و حاجت به یای مصدری ندارد لیکن فارسیان در اواخر بعضی مصاد
