قابله

qābele

معنی

۱. زنی که هنگام زاییدن زن آبستن بچۀ او را می‌گیرد؛ ماما.
۲. [قدیمی] دایه. ٣. [قدیمی] = قابل

برابر پارسی

ماما

مترادف

۱. ماماچه، ماما
۲. دایه

دیکشنری

midwife

جست‌وجوی دقیق

قابله

فرهنگ سره

ماما

قابله

گویش مازنی

ماما

قابله

دیکشنری فارسی به عربی

اخصائي الولادة , قابلة

قابله

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. ماماچه، ماما ۲. دایه

قابله

دیکشنری فارسی به انگلیسی

midwife

جست‌وجوی مشابه

قابلة

دیکشنری عربی به فارسی

ماما , قابله

قابلة

لغت‌نامه دهخدا

قابلة. [ ب ِ ل َ ] (اِخ )از نواحی صنعاء شرقی است در یمن . (معجم البلدان ).

قابلة

لغت‌نامه دهخدا

قابلة. [ ب ِ ل َ ] (ع ص ) قابله . نعت فاعلی مؤنث از قبول . پذیرنده . || زن شایسته . رجوع به قابل شود. || ماما. پیشدار. (زمخشری ). مام ناف . (منتهی الارب ). مام

قابله و ماما

گویش تهرانی

مامای خانگی

مادة قابلة للاحتراق

دیکشنری عربی به فارسی

سوزا , احتراق پذير , قابل تحريک وبرانگيختني

جست‌وجوی متن

پازاج

گویش تهرانی

قابله

ماماچه

گویش تهرانی

قابله

قابلة

دیکشنری عربی به فارسی

ماما , قابله

قابلة

لغت‌نامه دهخدا

قابلة. [ ب ِ ل َ ] (اِخ )از نواحی صنعاء شرقی است در یمن . (معجم البلدان ).