قابلمه

qāblame

معنی

ظرف بزرگ فلزی دردار که در آن خوراک می‌ریزند یا چیزی در آن می‌پزند.

جست‌وجوی دقیق

قابلمه

لغت‌نامه دهخدا

قابلمه . [ ل َ م َ/ م ِ ] (ترکی ، اِ) قسمی ظرف بزرگ فلزّی (مسین و غیره ). ظرف فلزّی بزرگ با درو سرپوش هم از فلز که بر وی استوار شود برای نگاه داشتن پلو و دیگر چیزها. دیگ فلزی سربسته برای طبخ .ترکیب ها:- قابلمه پز</spa

قابلمه

فرهنگ فارسی عمید

ظرف بزرگ فلزی دردار که در آن خوراک می‌ریزند یا چیزی در آن می‌پزند.

قابلمه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

saucepan

قابلمه

دیکشنری فارسی به ترکی

tencere

قابلمه

گویش اصفهانی

تکیه ای: qâbloma/ digle طاری: qelefi طامه ای: qâbloma/komâǰdun طرقی: qâplâma/komâǰdun کشه ای: qâflama نطنزی: qâbloma

جست‌وجوی هم‌آوا

قابلمه ای

لغت‌نامه دهخدا

قابلمه ای . [ ل َ م َ/ م ِ ] (ص نسبی ) به شکل قابلمه . به مانند قابلمه .- تکمه ٔ قابلمه ای ؛ تکمه ای که از قماش جامه سازند. منگنه ای از پارچه ٔ لباس .

قابلمه پز

لغت‌نامه دهخدا

قابلمه پز. [ ل َ م َ / م ِ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه خوراک ها را در قابلمه پزد. آبگوشت پز. || (ن مف مرکب ) غذائی که در قابلمه پخته شود.

قابلمه پزی

لغت‌نامه دهخدا

قابلمه پزی . [ ل َ م َ / م ِ پ َ ] (حامص مرکب ) شغل کسی که در قابلمه غذا میپزد. قابلمه پختن .

قابلمه پز

گویش تهرانی

آبگوشت پز.

قابلمه کاری کردن

لغت‌نامه دهخدا

قابلمه کاری کردن . [ ل َ م َ/ م ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) در اصطلاح زرگرها، ورقه ٔ نازک از فلز روی چیزی کشیدن . روکش کردن . آب طلا یا نقره دادن . مطلا کردن . مفضض کردن . || و مجازا به معنی سعی کردن و کوشش .