فکنلغتنامه دهخدافکن . [ ف َ ] (ع مص ) ستیهیدن در دروغ و درگذشتن در آن و بازنایستادن . (منتهی الارب ). لج بازی و درگذشتن در دروغ . (از اقرب الموارد).
فکنلغتنامه دهخدافکن . [ ف َ / ف ِ ک َ ] (نف مرخم ) فکننده . (یادداشت مؤلف ). صورت مرخم اینگونه صفات فاعلی فقط در ترکیب ها به کار میرود، مانند: دشمن فکن . مردفکن . سایه فکن : ک
فکندنلغتنامه دهخدافکندن . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص ) افکندن . (فرهنگ فارسی معین ). انداختن . پرتاب کردن : گر کس بودی که زی توام بفکندی خویشتن اندر نهادمی به فلاخن . رودکی . سخن ب
فکنندهلغتنامه دهخدافکننده . [ ف َ / ف ِ ک َ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف )افکننده . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فکندن شود.
فکندگیلغتنامه دهخدافکندگی . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ ] (حامص ) افتادگی . (یادداشت مؤلف ). افکنده بودن . رجوع به فکندن و فگندن شود.
فکندنیلغتنامه دهخدافکندنی . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (ص لیاقت ) افکندنی . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فکندن و افکندنی شود.
فکندهلغتنامه دهخدافکنده . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) افکنده . (یادداشت مؤلف ). افتاده : ورا من ندیدم پر از خاک و خون فکنده بدانسان به خاک اندرون . فردوسی .از آن باغ
فکندنلغتنامه دهخدافکندن . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (مص ) افکندن . (فرهنگ فارسی معین ). انداختن . پرتاب کردن : گر کس بودی که زی توام بفکندی خویشتن اندر نهادمی به فلاخن . رودکی . سخن ب
فکنندهلغتنامه دهخدافکننده . [ ف َ / ف ِ ک َ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف )افکننده . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فکندن شود.
فکندگیلغتنامه دهخدافکندگی . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ ] (حامص ) افتادگی . (یادداشت مؤلف ). افکنده بودن . رجوع به فکندن و فگندن شود.
فکندنیلغتنامه دهخدافکندنی . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] (ص لیاقت ) افکندنی . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فکندن و افکندنی شود.
فکندهلغتنامه دهخدافکنده . [ ف َ / ف ِ ک َ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) افکنده . (یادداشت مؤلف ). افتاده : ورا من ندیدم پر از خاک و خون فکنده بدانسان به خاک اندرون . فردوسی .از آن باغ