فسونلغتنامه دهخدافسون . [ ف ُ ] (اِ) افسون و آن کلماتی باشد که فسونگران و عزائم خوانان و ساحران بجهت مقاصد خوانند و نویسند. (برهان ). ورد. سحر : هجران یار بر جگرت زخم مار زدآن ز
الغتنامه دهخداا. [ اَ ] (پیشوند) همزه ٔمفتوحه در زبانهای باستانی ما علامت سلب و نفی بوده ،چون : ابرنایو؛ نابرنا، نابالغ. اَمهرک َ؛ بی مرگ . (اوستائی ). اکرانه ؛ بی کنار، بی ک
لاغلغتنامه دهخدالاغ . (اِ) تا. تای . شاخ . شاخه . طاقه : طاقه ٔ ریحان ،لاغی اسپرغم . یک لاغ سبزی ، یک طاقه بقل ، یک برگ از سبزی . یک لاغ تره یا یک لاغ سبزی یا لاغی اسپرغم ؛ هری
فسون دمیدنلغتنامه دهخدافسون دمیدن . [ ف ُ دَ دَ ] (مص مرکب ) فسون خواندن . افسون کردن . فریب دادن . گول زدن : برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظکز این فسانه و افسون مرا بسی یاد است .حافظ
فسانه خواندنلغتنامه دهخدافسانه خواندن . [ ف َ / ف ِ ن َ / ن ِ خوا / خا دَ ] (مص مرکب ) افسانه گفتن . حکایات و سخنان دور از حقیقت گفتن : برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظکه این فسانه و افس