فوتینالغتنامه دهخدافوتینا. [ ت ِ ] (صوت ) در تداول اطفال ، آوازی که علامت تحقیر مخاطب است آنگاه که خواسته اذیتی کند و دست نیافته ، یا دروغی گفته و مشتش باز شده . (یادداشت مؤلف ).
فوتینافرهنگ انتشارات معین(تِ) (اِصت .) (عا.) واژه ای که معمولاً کودکان برای ریشخند، اعتراض یا انکار، در پاسخ همسالان یا در موقعیت های غیرجدی به کار می برند، در مفهوم «اشتباه می کنی ، چن
فورینالغتنامه دهخدافورینا. (اِخ ) الهه ٔ یکی از چشمه سارها و یکی از جنگل های مقدس واقع در ساحل راست رود تیبر، در دامنه ٔ جانیکول بوده . منشاء ستایش و شریعت او مبهم و نامعلوم است .
فوغیناوسلغتنامه دهخدافوغیناوس . [ ] (معرب ، اِ) به رومی اسم من است که به فارسی شبنم نامند. (فهرست مخزن الادویه ).