فوتهلغتنامه دهخدافوته . [ ت َ / ت ِ ] (اِ) دستار. رومال .فوطه معرب آن است . (فرهنگ فارسی معین ) : دست فلک ز هودج خضرای آسمان ازبهرکله فوته ٔ منجوق خور گشاد. ؟ (از جوامعالحکایات
فوطهلغتنامه دهخدافوطه . [ طَ / طِ ] (معرب ، اِ) معرب فوته . (فرهنگ فارسی معین ). لُنگ . ازار. بستن . بستنی . (از یادداشتهای مؤلف ) : و از بصره نعلین خیزد و فوطه های نیک . (حدود
دستارلغتنامه دهخدادستار. [ دَ ] (اِ مرکب ) از: دست + ار، پسوند نسبت . مندیل و روپاک . (برهان ). روپاک و دستمال و شکوب و شوب و فوته . (ناظم الاطباء). بتوزه . بدرزه . دزک . دستا. د
فوطلغتنامه دهخدافوط. [ ف ُ وَ ] (ع اِ) ج ِ فوطه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به فوطه و فوته شود.
متثبنلغتنامه دهخدامتثبن . [ م ُ ت َ ث َب ْ ب ِ ] (ع ص ) آن که دامن بر چیزی درپیچد و بردارنده چیزی را در دامن . (آنندراج ). کسی که چیزی را در دامن و یا در فوته کرده و با هر دو دست
ملاوذلغتنامه دهخداملاوذ. [ م َ وِ ] (ع اِ) چادرها. (منتهی الارب ). چادرها و ابریشمهای سرخ چینی و فوته ها. (ناظم الاطباء). پوششها و ازارها که خود را بدان پیچند. مفرد آن مِلوَذ است
آشدارلغتنامه دهخداآشدار. (نف مرکب ) (از: آش ، لعابی که بر روی ظروف سفالین و فلزین دهند + دار، مخفف دارنده ) لعابدار : صحن کاشی کاریش را گاه لنگر فوته بین هرکه را باشد تمنا سیر صح
