فوادلغتنامه دهخدافواد. [ ف ُ ] (ع اِ) دل . (منتهی الارب ). لغتی در فؤاد است . (اقرب الموارد). رجوع به فؤاد شود.
فؤادلغتنامه دهخدافؤاد. [ ف ُ آ ] (ع اِ) بصورت فَواد با واو نیز ضبط شده است . دل را گویند بسبب تحرک آن ، زیرا فأد در اصل بمعنی حرکت است ، و گروهی آن را به عقل تعبیر کرده اند. ج
فؤادلغتنامه دهخدافؤاد. [ ف ُ آ ] (ع اِ) بصورت فَواد با واو نیز ضبط شده است . دل را گویند بسبب تحرک آن ، زیرا فأد در اصل بمعنی حرکت است ، و گروهی آن را به عقل تعبیر کرده اند. ج
فوادحلغتنامه دهخدافوادح . [ف َ دِ ] (ع اِ) فوادح الدهر؛ کارهای بزرگ زمانه . ج ِفادحة، به معنی آنچه نازل شود. (از اقرب الموارد).
