فلکه

fa(e)lake

معنی

۱. شیرفلکه.
۲. قطعۀ زمین گرد یا زمین دایره‌مانند که دور آن خیابان کشیده باشند؛ میدان.
۳. هرچیز شبیه چرخ که دور خود بچرخد.

مترادف

۱. دایره، گرد، مستدیر
۲. میدان
۳. چرخ، چرخه

جست‌وجوی دقیق

فلکه

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. دایره، گرد، مستدیر ۲. میدان ۳. چرخ، چرخه

فلکه

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. شیرفلکه.۲. قطعۀ زمین گرد یا زمین دایره‌مانند که دور آن خیابان کشیده باشند؛ میدان.۳. هرچیز شبیه چرخ که دور خود بچرخد.

فلکه

لغت‌نامه دهخدا

فلکه . [ ف َ / ف ِ ک َ / ک ِ ] (از ع ، اِ) چرخه ٔ ریسمان . (منتهی الارب ). فادریسه ، و آن چوبک مدور میان سوراخ بود که بر ستون خیمه نهند. (غیاث ). گرده ٔ چوب یا

فلکه

لغت‌نامه دهخدا

فلکه . [ ف َ ل َ ک َ / ک ِ ] (از ع ، اِ) میدان یا محوطه ای که چند خیابان بدان منتهی شود. (فرهنگ فارسی معین ). میدانی که بشکل دایره باشد و محاط باشد به ابنیه ای

فلکه

فرهنگ انتشارات معین

(فَ لَ کِ) [ ع . فلکة ] (اِ.) 1 - قطعه زمین گِرد. 2 - میدان . 3 - ابزاری برای تنبیه . نک فلک .

جست‌وجوی مشابه

فلکَه

گویش بختیاری

فلک (وسیلهاى چوبى که پاى شخص خطاکار را به آن بندند و با چوب به کف پاى او زنند).

فَلَکه

گویش تهرانی

میدان

فلکة

لغت‌نامه دهخدا

فلکة. [ ف َ ک َ ] (ع اِ) پاره ای زمین گرد بلند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || ریگ توده ٔ گرد بلند که در حوالی آن فضاباشد. ج ، فلک ، فلاک . (منتهی الارب ). ج