فلکه

fa(e)lake

معنی

۱. شیرفلکه.
۲. قطعۀ زمین گرد یا زمین دایره‌مانند که دور آن خیابان کشیده باشند؛ میدان.
۳. هرچیز شبیه چرخ که دور خود بچرخد.

مترادف

۱. دایره، گرد، مستدیر
۲. میدان
۳. چرخ، چرخه

جست‌وجوی دقیق

فلکه

لغت‌نامه دهخدا

فلکه . [ ف َ / ف ِ ک َ / ک ِ ] (از ع ، اِ) چرخه ٔ ریسمان . (منتهی الارب ). فادریسه ، و آن چوبک مدور میان سوراخ بود که بر ستون خیمه نهند. (غیاث ). گرده ٔ چوب یا چرمی است که سر دوک یا عمود خیمه از آن میگذرد. (ح

فلکه

لغت‌نامه دهخدا

فلکه . [ ف َ ل َ ک َ / ک ِ ] (از ع ، اِ) میدان یا محوطه ای که چند خیابان بدان منتهی شود. (فرهنگ فارسی معین ). میدانی که بشکل دایره باشد و محاط باشد به ابنیه ای ازقبیل خانه ها و دکانها. (یادداشت مؤلف ). میدانی که گردبرگرد آن خانه باشد. (یاددا

فلکه

فرهنگ فارسی عمید

۱. شیرفلکه.۲. قطعۀ زمین گرد یا زمین دایره‌مانند که دور آن خیابان کشیده باشند؛ میدان.۳. هرچیز شبیه چرخ که دور خود بچرخد.

فلکه

فرهنگ فارسی معین

(فَ لَ کِ) [ ع . فلکة ] (اِ.) 1 - قطعه زمین گِرد. 2 - میدان . 3 - ابزاری برای تنبیه . نک فلک .

فلکه

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. دایره، گرد، مستدیر ۲. میدان ۳. چرخ، چرخه

جست‌وجوی هم‌آوا

فلقحی

لغت‌نامه دهخدا

فلقحی . [ ف َ ق َ ] (ع ص ) مردی که درروی مردمان خندد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

فلقة

لغت‌نامه دهخدا

فلقة. [ ف َ ق َ ] (ع اِ) داغ که زیر گوش شتر نمایند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || لپه . (یادداشت مؤلف ).

فلقة

لغت‌نامه دهخدا

فلقة. [ف َ ق َ ] (ع اِ) پاره ٔ چیزی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || یک نیمه ٔ کاسه . || سختی و بلا. (منتهی الارب ). داهیة. (اقرب الموارد).

فلکة

لغت‌نامه دهخدا

فلکة. [ ف َ ک َ ] (ع اِ) پاره ای زمین گرد بلند. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || ریگ توده ٔ گرد بلند که در حوالی آن فضاباشد. ج ، فلک ، فلاک . (منتهی الارب ). ج ، فلاک . (از اقرب الموارد). || پیوند میان هر دو مهره ٔ پشت شتر. || گوشت پاره ٔ برآمده بر سر بیخ زبان . || طرف ملتقا