فقملغتنامه دهخدافقم . [ ف ُ ق ُ ] (ع اِ) دهان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). سقف دهان . (یادداشت مؤلف ).
فقملغتنامه دهخدافقم . [ ف َ ] (ع مص ) سر بینی کسی گرفتن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || گائیدن زن را. (منتهی الارب ). || دشوار و سترگ گشتن . (منتهی الارب ) (از اقرب المو
فقملغتنامه دهخدافقم . [ ف َ ق َ ] (ع مص ) بیشی برآمدن دندان پیشین بالایین کسی چندان که بر زیرین ننشیند یا برعکس آن . || فیریدن . || تکبر نمودن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد
فقملغتنامه دهخدافقم . [ ف َ ق ِ ] (ع ص ) مرد زیرک که بر خصم غالب آید. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فقملغتنامه دهخدافقم . [ ف ُ / ف َ ] (ع اِ) زنخ یا یکی از دو جانب زنخ . || نوک بینی سگ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فغملغتنامه دهخدافغم . [ ف َ غ ِ ] (ع ص ) کلب فغم ؛ سگ آزمند و حریص . (منتهی الارب ). حریص برچیزی . یُقال : کلب فغم علی الصید. (اقرب الموارد).
فغملغتنامه دهخدافغم . [ ف َ ] (ع اِ) آنچه به زبان از شکاف دندان بدرآرند. || (مص ) بند کردن بوی خوش سوراخ بینی کسی را. || گشادن بوی خوش سده را. || بوسه دادن زن را. || بوسه دادن
فغملغتنامه دهخدافغم . [ ف َ غ َ ] (ع مص ) شیفته گردیدن بچیزی و آزمند شدن . || اقامت نمودن در جائی و لازم گرفتن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فغملغتنامه دهخدافغم . [ ف ُ / ف ُ غ ُ ] (ع اِ) دهان ، تمام آن یا زنخ با ریش . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || اخذه بفغمه ؛ یعنی در سختی و مشقت انداخت او را. (ازمنتهی الارب ).
فقمیلغتنامه دهخدافقمی . [ ف ُ ق َ ] (ص نسبی ) منسوب به فقیم که حیی است از کنانة. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فقمیلغتنامه دهخدافقمی . [ ف ُ ق َ ] (ص نسبی ) منسوب به فقیم که حیی است از کنانة. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
تفقملغتنامه دهخداتفقم . [ ت َ ف َق ْ ق ُ ] (ع مص ) به سر بینی گرفتن کسی را. (منتهی الارب ). گرفتن فقم یعنی چانه و یا سر بینی کسی را. (از ناظم الاطباء). چانه یعنی ریش کسی گرفتن .
زبالغتنامه دهخدازبا. [ زُ ] (ع اِ) پشته های بلند که سیل بدان نرسد. (غیاث اللغات ) (آنندراج ) : چه روی راه تردد قضی الامر فقم چه کنی نقش تخیل بلغ السیل زباه . انوری .رجوع به زبی
افقملغتنامه دهخداافقم . [ اَ ق َ ] (ع ص ) مرد پیش برآمده دندان پیشین بالائین ، یا بر خلاف آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). فقماء مؤنث آن است . (آنندراج ).آنکه دند