فشاندهلغتنامه دهخدافشانده . [ ف َ / ف ِ دَ / دِ ] (ن مف ) افشانده . (فرهنگ فارسی معین ). ریخته . فروریخته . رجوع به فشاندن شود.
فشانندهلغتنامه دهخدافشاننده . [ ف َ / ف ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) فروریزنده . نثارکننده : جهاندار باداد نیکوکنش فشاننده ٔ گنج ، بی سرزنش . فردوسی . || فروبارنده . فروریزنده : فزایند
فشانیدهلغتنامه دهخدافشانیده . [ ف َ / ف ِ دَ / دِ ] (ن مف ) افشانده . فشانده . رجوع به فشانده و افشانده شود.
فشاندهلغتنامه دهخدافشانده . [ ف َ / ف ِ دَ / دِ ] (ن مف ) افشانده . (فرهنگ فارسی معین ). ریخته . فروریخته . رجوع به فشاندن شود.
فشانندهلغتنامه دهخدافشاننده . [ ف َ / ف ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) فروریزنده . نثارکننده : جهاندار باداد نیکوکنش فشاننده ٔ گنج ، بی سرزنش . فردوسی . || فروبارنده . فروریزنده : فزایند
فشانیدهلغتنامه دهخدافشانیده . [ ف َ / ف ِ دَ / دِ ] (ن مف ) افشانده . فشانده . رجوع به فشانده و افشانده شود.
