فرس ماژور

فرس ماژور

فرهنگ فارسی معین

(فُ ژُ) [ فر. ] (اِ.) حالتی که شخص برخلاف میل مجبور به انجام یا ترک فعلی شود، قوة قهریه ، زور و فشار به گونه ای که نتوان از آن اجتناب کرد.

فرس ماژور

فرهنگ فارسی عمید

(اسم) [فرانسوی: force majeure] forsmāžor ۱. زور و فشار.۲. (حقوق) حالتی غیر منتظره و اجتناب‌ناپذیر که در آن انجام تعهد امکان‌پذیر نباشد.

Pegasus, Peg, Winged Horse

فَرَس اعظم

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[نجوم] هفتمین صورت فلکی بزرگ در نیمکرۀ شمالی آسمان که به شکل اسبی بال‌دار تصور می‌شود

فرس اصطرلاب

لغت‌نامه دهخدا

فرس اصطرلاب . [ ف َ رَ س ِ اُ طُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) میخی باشد در وسط اصطرلاب قدری مرتفع از سطحه ٔ عنکبوت قطب و اصطرلاب را بدان استوار کنند و آن مشابه باشد به شکل سر اسب . (آنندراج ) (غیاث ). و چون فرس از قطب بیرون آری عنکبوت و صفیحه ها جدا شو...

فرس اعظم

لغت‌نامه دهخدا

فرس اعظم . [ ف َ رَ س ِ اَ ظَ ] (اِخ ) یکی از صورشمالی فلک که به شکل اسبی توهم شده و یکصد و چند ستاره در آن رصد شده که سه از قدر دوم و سه از قدر سوم است . سرةالفرس و منکب یا ساعدالفرس و متن الفرس و مرکب الفرس و جنب الفرس و ضاح الفرس از جمله ٔ ستارگان...

فرس افگندن

لغت‌نامه دهخدا

فرس افگندن . [ ف َ رَ اَ گ َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از ناتوان و مغلوب گردانیدن . (آنندراج ). عاجز ساختن . (غیاث ). به قیاس ربودن مهره ٔ اسب حریف است در شطرنج : فرس افگند جوش من نیل رارخ من پیاده کند پیل را.نظامی .

فرس اول

لغت‌نامه دهخدا

فرس اول . [ ف َ رَ س ِ اَوْ وَ ] (اِخ ) نام صورت سیزدهم از صور نوزده گانه ٔ شمالی فلک . (مفاتیح ). ابوریحان صورت هژدهم را فرس اول میداند. رجوع به فرس اعظم شود.

فرس ثانی

لغت‌نامه دهخدا

فرس ثانی . [ ف َ رَ س ِ ] (اِخ ) نام صورت چهاردهم از صور نوزده گانه ٔ شمالی فلک درنظر قدما. (مفاتیح از یادداشت مؤلف ). ابوریحان فرس ثانی را صورت نوزدهم داند. رجوع به فرس اعظم شود.

فرس طنبور

لغت‌نامه دهخدا

فرس طنبور. [ ف َ رَ س ِ طَم ْ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خرک طنبور. رجوع به معانی فرس شود.

فرس متوسط

لغت‌نامه دهخدا

فرس متوسط. [ ف ُ س ِ م ُ ت َ وَس ْ س ِ ] (اِخ ) زبان پهلوی است .(یادداشت به خط مؤلف ). رجوع به فارسی میانه شود.

فرس نهادن

لغت‌نامه دهخدا

فرس نهادن . [ ف َ رَ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب )کنایه از مغلوب شدن و عاجز آمدن . (برهان ). مرادف فرس افکندن . (آنندراج ). رجوع به فرس و فرس نهاده شود.

فرس آباد

لغت‌نامه دهخدا

فرس آباد. [ ف َ ] (اِخ ) از قرای مرو است . (معجم البلدان ). در دوفرسخی مرو است . (از سمعانی ).

فرس آبادی

لغت‌نامه دهخدا

فرس آبادی . [ ف ُ ] (اِخ ) عبدالحمیدبن حمید. اهل فرس آباد مرو بود و از الشعبی روایت کرده است . (از لباب الانساب ج 2 ص 205).

فرس آبادی

لغت‌نامه دهخدا

فرس آبادی . [ ف ُ ] (ص نسبی ) منسوب به فرس آباد که از قرای مرو است در دوفرسخی آن . (سمعانی ).