فرستادگویش اصفهانی تکیه ای: bešrasnâ طاری: bešherasnâ طامه ای: boyheresnâ طرقی: bešherasnâ کشه ای: bešherasnâ نطنزی: bašheres(e)nâ
فرستادگویش خلخالاَسکِستانی: bə.vyandəš دِروی: bə.vynd.əš شالی: bə.vynd.əš کَجَلی: râ.š be.kard کَرنَقی: âdâše کَرینی: bəvyandəšə کُلوری: bəvyandəš گیلَوانی: bəvyandəš لِردی: bə
فرستادگویش کرمانشاهکلهری: kel kerd گورانی: hanârd سنجابی: kel kerd کولیایی: hanârd زنگنه‌ای: kel kerd جلالوندی: kel kerde: زوله‌ای: kel kerde: کاکاوندی: kel kerde: هوزمانوندی: kel
فرستادنگویش اصفهانی تکیه ای: berasni طاری: herasnây(mun) طامه ای: heresnâɂan طرقی: herasnâymun کشه ای: herasnâymun نطنزی: heres(e)nâɂan
فرستادنلغتنامه دهخدافرستادن . [ ف ِ رِ دَ ] (مص ) گسیل کردن . ارسال . (یادداشت به خط مؤلف ). در پهلوی فرستاتن . (از حاشیه ٔ برهان چ معین ) : یک لخت خون بچه ٔ تاکم فرست از آنک هم ب
فرستادهلغتنامه دهخدافرستاده . [ ف ِ رِ دَ / دِ ] (ن مف ، اِ) چیزی را گویند که شخصی به جهت کسی بفرستد. (برهان ). مرسله . مرسوله . (یادداشت به خط مؤلف ). || سفیر. قاصد.فرسته . (یادد
فرستادنفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. روانه کردن؛ راهی کردن؛ گسیل داشتن.۲. خواندن؛ گفتن: صلوات فرستادن.۳. امکان حضور یا اشتغال کسی را در جایی فراهم کردن: به دانشگاه فرستاد.۴. با وسایل مخابراتی مط
