فرسارلغتنامه دهخدافرسار. [ ف َ ] (اِ) قوت عدل و نیروی داد. (آنندراج ).و آن از اختیار نمودن حد متوسط در عقل و شهوت و غضب و تهذیب قوت عملی حاصل شود. (انجمن آرا). از برساخته های دسا
فرار کردنگویش اصفهانی تکیه ای: bevriǰi / ârmâli طاری: ârmâlây(mun) طامه ای: ârmâlâɂan طرقی: ârmâlâymun کشه ای: ârmâlâymun نطنزی: bewritan/ ârmâlâɂan