فرخسته

farxaste

معنی

۱. خسته.
۲. زخمی و بر زمین‌کشیده‌شده: ◻︎ او می خورد به شادی و کام دل / دشمن نزار گشته و فرخسته (ابوالعباس ربنجنی: شاعران بی‌دیوان: ۱۳۵).
۳. پایمال‌شده.

جست‌وجوی دقیق

فرخسته

فرهنگ انتشارات معین

(فَ خَ تِ) (ص مف .) خسته ، کشته و بر زمین کشیده شده .

فرخسته

لغت‌نامه دهخدا

فرخسته . [ ف َ خ َ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) خسته و برزمین کشیده . (برهان ). کشته ٔ برزمین کشیده . (اسدی ) : او می خورد به شادی و کام دل دشمن نزار گشته و فرخسته . ابو

فرخسته

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. خسته.۲. زخمی و بر زمین‌کشیده‌شده: ◻︎ او می خورد به شادی و کام دل / دشمن نزار گشته و فرخسته (ابوالعباس ربنجنی: شاعران بی‌دیوان: ۱۳۵).۳. پایمال‌شده.

جست‌وجوی مشابه

فرسته

فرهنگ انتشارات معین

(فِ رِ تِ) (ص مف .) نک فرستاده .

فرسته

دیکشنری فارسی به انگلیسی

cargo, consignment

فراسته

لغت‌نامه دهخدا

فراسته . [ ف َ ت َ / ت ِ ] (اِ) پروانه ٔ چراغ . (آنندراج ). مصحف فَراشة (با شین معجمه ) است . رجوع به فَراشة شود.

فراسته

لغت‌نامه دهخدا

فراسته . [ ف َرْ را ت َ / ت ِ ] (اِ) جاروب که بدان خاک روبند. (آنندراج از مؤید الفضلاء). مصحف فَرّاشَة. رجوع به فَرّاشَة شود.

فرخجسته

لغت‌نامه دهخدا

فرخجسته . [ ف َ خ ُ ج َ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) از: فر (پیشاوند) + خجسته . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). مبارک . میمون . (برهان ). فرخ . خجسته : فرخت باد و فرخجسته بود

جست‌وجوی مشابه غلط تایپی

tosticate

دیکشنری انگلیسی به فارسی

تکه تکه کردن

teosinte

دیکشنری انگلیسی به فارسی

teosinte

tossing

دیکشنری انگلیسی به فارسی

ریختن، پرت کردن، انداختن، بالا انداختن، دستخوش اواج شدن

tossily

دیکشنری انگلیسی به فارسی

تسلیم

tosticated

دیکشنری انگلیسی به فارسی

توتسیته

جست‌وجوی متن

فرخستن

لغت‌نامه دهخدا

فرخستن . [ ف َ خ َ ت َ ] (مص ) بر زمین کشیدن . (یادداشت به خط مؤلف ). رجوع به فرخسته شود.

پنجاه

لغت‌نامه دهخدا

پنجاه . [ پ َ ] (عدد، ص ، اِ) عددی از دَهگانها بعد از چهل و نه و پیش از پنجاه ویک و نماینده ٔ آن در ارقام هندیه این صورت است 50 و در حساب جمل از آن به «ن » عبار

ابوالعباس

لغت‌نامه دهخدا

ابوالعباس . [ اَ بُل ْ ع َب ْ با ] (اِخ ) عباسی . از این شاعر در لغت نامه ٔ اسدی ابیات ذیل امثله ٔ لغات آمده است :و کنون باز ترا برگ همی خشک شودبیم آن است مرا ب

غفج

لغت‌نامه دهخدا

غفج . [ غ ُ ] (اِ) آبگیر. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) (فرهنگ اوبهی ). غفج و آبگیر و شمر یکی باشد. (فرهنگ اسدی ). مغاک . (فرهنگ اسدی چ اقبال ص 74). گو. گودال .

غفچی

لغت‌نامه دهخدا

غفچی . [ غ َ ] (اِ) گودال . (جهانگیری ) گودال و جای عمیق . (از برهان قاطع) (آنندراج ). آبدان بود اما غفچ درست تراست و غفچ مغاک بود. (فرهنگ اسدی ). آبدان . ژی .