فراخویشتنلغتنامه دهخدافراخویشتن . [ ف َ خویش ْ / خیش ْ ت َ ] (ق مرکب ) فراخویش . رجوع به فراخویش شود.
فراخاستنلغتنامه دهخدافراخاستن . [ ف َ ت َ ](مص مرکب ) قیام کردن . (یادداشت بخط مؤلف ). برخاستن : چون فضلویه فراخاست ایشان را شوکتی پدیدآمد. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 164). رجوع به فرا شود.
محتجنلغتنامه دهخدامحتجن . [ م ُ ت َ ج ِ ] (ع ص ) فراخویشتن کشنده چیزی را به چوگان و مانند آن . || فراهم آورنده و گردکننده مال را. (آنندراج ) (ناظم الاطباء).