فراخویشتنلغتنامه دهخدافراخویشتن . [ ف َ خویش ْ / خیش ْ ت َ ] (ق مرکب ) فراخویش . رجوع به فراخویش شود.
فراخویشلغتنامه دهخدافراخویش . [ ف َ خویش ْ / خیش ْ ] (ق مرکب ) بخود. معمولاً با فعلی همراه آید : نه پدر کار پسر میتوانست ساخت نه خویش فرا خویش میرسید. (جهانگشای جوینی ). رجوع به «ف
محتجنلغتنامه دهخدامحتجن . [ م ُ ت َ ج ِ ] (ع ص ) فراخویشتن کشنده چیزی را به چوگان و مانند آن . || فراهم آورنده و گردکننده مال را. (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
حجنلغتنامه دهخداحجن . [ ح َ ] (ع مص ) فرا خویشتن کشیدن چیزی را بچوپ سرکج . فرا خویش کشیدن چیزی بچوگان . || برگردانیدن از چیزی . خم کردن چوب . خمانیدن . || بازداشتن . (منتهی الا
احتجانلغتنامه دهخدااحتجان . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) کشیدن . بسوی خود کشیدن . فا خویشتن کشیدن . (تاج المصادر). فرا خویشتن کشیدن چیزی را با چوگان و هر چوب سرکج . || اِحتجان ِ مال ؛ فراهم
فراخویشلغتنامه دهخدافراخویش . [ ف َ خویش ْ / خیش ْ ] (ق مرکب ) بخود. معمولاً با فعلی همراه آید : نه پدر کار پسر میتوانست ساخت نه خویش فرا خویش میرسید. (جهانگشای جوینی ). رجوع به «ف