فجاءلغتنامه دهخدافجاء. [ ف َج ْءْ ] (ع مص ) گشاده سینه گردیدن کمان از زه . (منتهی الارب ). || کلان شکم شدن ناقه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِ) میان دو پاشنه ٔ شتر. ||
فجاءلغتنامه دهخدافجاء. [ ف ِ ] (ع مص ) بناگاه درآمدن بر کسی و گرفتن او را. || (اِ) ج ِ فجوة. (منتهی الارب ). رجوع به فجوة و فجا شود.
فجاءلغتنامه دهخدافجاء. [ ف َج ْ جا ] (ع ص ) قوس فجاء؛ کمان که زه از قبضه اش دور باشد. (منتهی الارب ).
فجاءةلغتنامه دهخدافجاءة. [ ف َ ءَ ] (ع مص ) ناگاه گرفتن کسی را. || ناگاه درآمدن بر کسی . (منتهی الارب ). رجوع به فجاء و فجاءة شود.
فجاءةلغتنامه دهخدافجاءة. [ ف ُ ءَ ] (ع مص ) ناگاه گرفتن کسی را. || ناگاه درآمدن بر کسی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِ) آنچه بناگاه بر تو درآید. (اقرب الموارد). || موت فج
فجاءةلغتنامه دهخدافجاءة. [ ف َ ءَ ] (ع مص ) ناگاه گرفتن کسی را. || ناگاه درآمدن بر کسی . (منتهی الارب ). رجوع به فجاء و فجاءة شود.
فجاءةلغتنامه دهخدافجاءة. [ ف ُ ءَ ] (ع مص ) ناگاه گرفتن کسی را. || ناگاه درآمدن بر کسی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || (اِ) آنچه بناگاه بر تو درآید. (اقرب الموارد). || موت فج
فجالغتنامه دهخدافجا. [ ف ِ ] (ع مص ) فجاء. رجوع به فجاء شود. || (ص ) ناگهان : بادت بقای عمر به شادی هزار عیدعید عدو و عید ز جان دادن فجا. سوزنی .آنچنانش تنگ آورد آن قضاکه منافق