فتیانلغتنامه دهخدافتیان . [ ف ِت ْ ] (ع اِ) ج ِ فتی . رجوع به فَتی ̍ شود. || عیاران . جوانمردان . رجوع به فتوت شود.
فتیانلغتنامه دهخدافتیان . [ ف ِت ْ ] (اِخ ) ابن علی اسدی ، معروف به شهاب شاغوری (532 هَ . ق . / 1137 م . - 615 هَ . ق . / 1218م .). ادیب و شاعر بود. به گروهی از سلاطین پیوست و آن
فتیانلغتنامه دهخدافتیان . [ ف َت ْ ] (اِخ ) قبیله ای از بجیله که ربیعة فتیانی از آنهاست . (منتهی الارب ). بجیله خود بطنی است عظیم که منتسب به مادرشان بجیله است و از پشت انماربن ا
فتیانلغتنامه دهخدافتیان . [ ف ِت ْ ] (اِخ ) ابن سبعبن بکربن اشجع، از خاندان غطفان ، از قبیلة عدنانیه ، جد جاهلی این خاندان است . نسبت به او فتیانی است و معقل بن سنان از فرزندان ا
فتیانیلغتنامه دهخدافتیانی . [ ف ِت ْ ] (ص نسبی ) منسوب به فتیان که قبیله ای است . (از سمعانی ). رجوع به فتیان شود.
حب الفتیانلغتنامه دهخداحب الفتیان . [ ح َب ْ بُل ْ ف ِت ْ ] (ع اِ مرکب ) کنودانه . (محمودبن عمر ربنجنی ). حب القنب . شاهدانه . کنب دانه .
شیخ الفتیانلغتنامه دهخداشیخ الفتیان . [ ش َ خُل ْ ف ِ ف ِت ْ ] (اِخ ) این لقب را ابن خلدون به اسدبن فرات فقیه اطلاق نموده است . (از دائرةالمعارف اسلامی ).
فَتَيَانَفرهنگ واژگان قرآندو غلام - دو غلام جوان (فتي به معناي غلام جوان و فتاة به معناي کنيز جوان است)
فتیانیلغتنامه دهخدافتیانی . [ ف ِت ْ ] (ص نسبی ) منسوب به فتیان که قبیله ای است . (از سمعانی ). رجوع به فتیان شود.
حب الفتیانلغتنامه دهخداحب الفتیان . [ ح َب ْ بُل ْ ف ِت ْ ] (ع اِ مرکب ) کنودانه . (محمودبن عمر ربنجنی ). حب القنب . شاهدانه . کنب دانه .
شیخ الفتیانلغتنامه دهخداشیخ الفتیان . [ ش َ خُل ْ ف ِ ف ِت ْ ] (اِخ ) این لقب را ابن خلدون به اسدبن فرات فقیه اطلاق نموده است . (از دائرةالمعارف اسلامی ).
شاغوریلغتنامه دهخداشاغوری . (اِخ ) شهاب الدین فتیان بن علی بن فتیان الاسدی الدمشقی معروف به شاغوری . وی نحوی و ادیب و شاعر و بپادشاهان نزدیک بود و آنان را مدح میگفت و فرزندان ایشا