اهدلدیکشنری عربی به فارسیصداي کبوتر وقمري , بغبغو کردن , با صداي نرم وعاشقانه سخن گفتن , اهسته بازمزمه ادا کردن
اهدللغتنامه دهخدااهدل .[ اَ دَ ] (ع ص ) شتر آونگان لفج (لب گنده و سطبر و کلفت ). (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): مشفر اهدل ؛ لفج آونگان . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). بزرگ لب .
اهدل الیمنیلغتنامه دهخدااهدل الیمنی . [ اَ دَ ل ُل ْ ی َ م َ ] (اِخ ) حاتم بن احمدبن موسی یمنی حسینی ، از صوفیان بافضل اهل یمن بود. و رجوع به اعلام زرکلی شود.
فاءالفعللغتنامه دهخدافاءالفعل . [ ئُل ْ ف ِ ] (ع اِ مرکب ) حرف اول از حروف اصلی کلمه در لغت عرب به قیاس کلمه ٔ «فعل » که حرف اول آن «فاء» است .
حسین أهدللغتنامه دهخداحسین أهدل . [ ح ُ س ِ ن ِ اَ دَ ] (اِخ ) ابن صدیق بن حسین بن عبدالرحمان بن محمدبن علی صوفی فقیه نحوی . در زبید در 850 هَ . ق . / 1446 م . متولد شد ودر مکه مجاو
لهنکلغتنامه دهخدالهنک . [ ل َ هَِ ن ْ ن َ ] (ع ق ) هرآینه و هی کلمةٌ تستعمل تأکیداً اصلها لانک فابدلت الهمزة هاءً کایاک و هیاک ... (منتهی الارب ).
ارعبلغتنامه دهخداارعب . [ اَ ع َ ] (اِخ ) موضعی است در قول شاعر:اَتعرِف ُ اطلالاً بمیسرة اللّوی الی اَرعَب قد حالفتک بها الصّبافأهلاً و سهلاً بالتی حَل ّ حُبﱡهافؤادی و حلّت دا
اسوسلغتنامه دهخدااسوس . [ اَ وَ ] (ع ص ) ستور که در سرین آن بیماری سوس باشد. (منتهی الارب ). || (ن تف ) نعت تفضیلی از سائس ، سائس تر : اما امةالفرس فاهل الشرف الباذخ و العز الشا
عاتیةلغتنامه دهخداعاتیة. [ ی َ ] (ع ص ) مؤنث عاتی . رجوع به عاتی شود. || سخت وزنده . (از اقرب الموارد) : و اما عاد فاهلکوا بریح صرصر عاتیة. (قرآن 6/69).
تدسیةلغتنامه دهخداتدسیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) (از «دس س ») پنهان کردن و بی نام کردن . (تاج المصادر بیهقی ). پنهان کردن . (دهار). پنهان و گمنام کردن . (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن