فاحشهفرهنگ فارسی عمید۱. زن بدکار.۲. (صفت) [قدیمی] بسیارزشت و آشکار: امور فاحشه.٣. (اسم) [قدیمی] گناه بسیارزشت.
فاحشهفرهنگ فارسی معین(ح شَ یا ش ) [ ع . فاحشة ] 1 - (ص .) زن بدکاره ، روسپی . 2 - (اِ.) کار بسیار زشت . ج . فواحش .
فاحشةلغتنامه دهخدافاحشة. [ ح ِ ش َ ] (ع ص ) زن زناکار و رسوا و بدکردار. روسپی . هریوه . (ناظم الاطباء). جنده : یله کی کردی هر فاحشه را جاهل گرنه از بیم حد و کشتن و دارستی ؟ ناصرخسرو.شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی هر لحظه به دام دگر
فَاحِشَةٍفرهنگ واژگان قرآنکارزشت - زنا - گناه کبيره ("فاحشة" به معناي هر عملي است که متضمن فحش يعني زشتي باشد ، ولي بيشتر در زنا استعمال ميشود ، پس مراد از ظلم ، ساير گناهان کبيره و صغيره است ، و ممکن هم است فاحشه را به معناي گناهان کبيره بگيريم ، و ظلم را به معناي گناهان صغيره بدانيم)
فاحشه دوستیلغتنامه دهخدافاحشه دوستی . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (حامص مرکب ) زناکاری . (ناظم الاطباء). تمایل به زناکاری با زنان فاحشه .
فاحشه خانهلغتنامه دهخدافاحشه خانه . [ ح ِ ش َ / ش ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جایی که زنان بدکار در آن زیست کنند و مردان را نزد خویش بپذیرند. جنده خانه .
فاحشه دوستلغتنامه دهخدافاحشه دوست . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) مرد زناکار. روسپی باره . (ناظم الاطباء).
فاحشه دوستیلغتنامه دهخدافاحشه دوستی . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (حامص مرکب ) زناکاری . (ناظم الاطباء). تمایل به زناکاری با زنان فاحشه .
فاحشه خانهلغتنامه دهخدافاحشه خانه . [ ح ِ ش َ / ش ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جایی که زنان بدکار در آن زیست کنند و مردان را نزد خویش بپذیرند. جنده خانه .
فاحشه دوستلغتنامه دهخدافاحشه دوست . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) مرد زناکار. روسپی باره . (ناظم الاطباء).
prostituteدیکشنری انگلیسی به فارسیفاحشه، فاجره، پارگی، فاحشه بازی کردن، فاحشه شدن، برای پول خود را پست کردن، خود فروش
prostitutesدیکشنری انگلیسی به فارسیزنان خیابانی، فاحشه، فاجره، پارگی، فاحشه بازی کردن، فاحشه شدن، برای پول خود را پست کردن
فاحشه دوستیلغتنامه دهخدافاحشه دوستی . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (حامص مرکب ) زناکاری . (ناظم الاطباء). تمایل به زناکاری با زنان فاحشه .
فاحشه خانهلغتنامه دهخدافاحشه خانه . [ ح ِ ش َ / ش ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جایی که زنان بدکار در آن زیست کنند و مردان را نزد خویش بپذیرند. جنده خانه .
فاحشه دوستلغتنامه دهخدافاحشه دوست . [ ح ِ ش َ / ش ِ ] (ص مرکب ) مرد زناکار. روسپی باره . (ناظم الاطباء).
مفاحشهلغتنامه دهخدامفاحشه . [ م ُ ح َ / ح ِ ش َ/ ش ِ ] (از ع ، اِمص ) مأخوذ از تازی ، به یکدیگر فحش دادن و رد و بدل کردن فحش . (ناظم الاطباء). بدزبانی با یکدیگر. مباذاءة. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).